Αφού με πληγώνεις,
πως μπορώ να
τα ξεχάσω όλα;
Τα σημάδια
από τις πληγές μου σαν τα βλέπω
πονάω ξανά.
Δεν μπορώ
τις φωνές,
με κάνουν
κομμάτια.
Μεγαλώνω,
πονώ, ξεπερνώ και χαμογελάω.
Έτσι λέω για
να κοροϊδεύω τον εαυτό μου.
Λες και κάθομαι
δίπλα στη φωτιά με κλειστά τα μάτια,
μα ο καπνός
με πνίγει!
Δεν μου
αρέσει να βλέπω το πρόσωπο μου στον καθρέφτη
με θλιμμένο
βλέμμα.
Και το ξέρω
πως ούτε και εσύ το θέλεις.
Κλαίω και μ’ αγκαλιάζεις.
Πονάω και με
θεραπεύεις.
Άκουσε με
σε παρακαλώ,
μη φωνάζεις…
