Δύο γυναίκες να ερωτευτούν. Τι πιο απλό και τι πιο
περίπλοκο…
Σου είχα πει « όλα ή τίποτα μαζί σου » μα εσύ απλά ζούσες για τη στιγμή. Δεν θα
θυσίαζα κάτι ουσιαστικό και βαθύ απλά να έρθουμε για μια φορά σε επαφή. Δεν
μπορώ όταν σε θυμάμαι να περνάς από μπροστά μου και να κάνεις πασαρέλα
δείχνοντας μου όλα όσα θα ήθελα να χαϊδέψω.
Μου έριξες ένα βλέμμα φωτιά που ακόμα το θυμάμαι. Γελούσες δυνατά για να
σε ακούω όταν βρισκόμουν μακριά.
Και μετά
άρχισες να αδιαφορείς.
Με σκότωνες
γλυκά με αυτή την συμπεριφορά σου.
Δεν μιλούσες ή μάλλον δεν ήθελες να μιλήσεις για εμάς.
Ήταν πληγή αυτό για
εμένα. Μαχαίρι στο στήθος μου η απώλεια σου κάποια βράδια, να μου κόβει την
ανάσα.
Ήσουν ο πρώτος μου έρωτας, πλατωνικός μεν
αλλά ήσουν έρωτας.
Και μετά από 10 χρόνια σε συναντώ ξανά. Δεν είχες αλλάξει
καθόλου. Ήσουν και πάλι τόσο μαγική! Ο
τρόπος που περνούσες τα δάκτυλα σου μέσα από τα μαλλιά σου, γέρνοντας στο πλάι
το λαιμό σου, τόσο δελεαστική πρόσκληση για φιλιά.
Και παρακαλούσα μέσα μου για
άλλη μια φορά όπως και τότε να πάρω μια βαθιά ανάσα μέσα από τα καστανόξανθα
μαλλιά σου και άλλη μια τη στιγμή που εξέπνεες
να ρουφούσα την ανάσα σου μέσα μου, όπως έκανα εκείνο το βράδυ.
Προσπαθώντας να σε ξεχάσω έψαξα αλλού να πάω και βρήκα όντως
κάποια μέρα μια αγκαλιά που θα ήταν μαζί μου για περισσότερο από κάτι ώρες
πάθους. Μα και πάλι το μυαλό μου ακόμα κάπου κάπου γυρίζει σε εσένα.
Ήρθες από το πουθενά και έφυγες με τον ίδιο τρόπο.
Μετανιωμένη; Όχι δεν
νομίζω… Απλά μπορεί να μην μπορούσες να παραδεχτείς το πόσο με ήθελες και εσύ.
Μου λείπεις ακόμα αφόρητα.
Και θυμάμαι τότε που σιωπηλά κοιτούσα το λακκάκι στο μάγουλο
σου όταν γελούσες στους φίλους σου.
Και ακόμα καλύτερα θυμάμαι όταν ήρθαμε πιο κοντά.
Και θα ανέβαινα σκαλί σκαλί με υπομονή μέχρι να αγγίξω ξανά
το κορμί σου αρκεί να ήθελες να είσαι μαζί μου.
Να ξέρεις
ότι δεν ερωτεύτηκα τα μάτια σου αλλά τον τρόπο που κοιτάς.
(Αληθινή ιστορία αναγνώστριας)
