Καλημέρα κόσμε

Μέσα στην μελένια αυγή,

ξυπνάει ο κόσμος.

Χρυσές ακτίνες φωτός

και ένα χασμουρητό.

Κάποιοι νυστάζουν ακόμα

και άλλοι έχουν ήδη σηκωθεί.

Πληθείτε στο πρόσωπο και στο στόμα.

Καθαρή μορφή και ανθρώπινη φωνή.

Δεν με συγχωρώ

Γιατί σταμάτησα να πιστεύω στον έρωτα; Ποια ήταν αυτή η αρρωστημένη αιτία που με οδήγησε εδώ; Νιώθω οτι προδόθηκα από τα ίδια μου τα συναισθήματα! Εξαπάτησα τον εαυτό μου βλέποντας τα υγρά μάτια μου στον καθρέφτη. Αφού ήξερα πως ο έρωτας είναι κάτι δυνατό από μόνος του, δεν έπρεπε να πιστέψω στην εξέλιξη.
Όπως αρχίζει ο έρωτας, έτσι συνεχίζει και με αυτόν τον τρόπο τελειώνει! Νιώθω τόσο κάθετα και σκληρά  τα λόγια μου, που μου σκίζουν τη γλώσσα. Το βλέμμα θολό και το μυαλό να ψάχνει λύσεις για αυτό που είναι ήδη γραφτό.
Δεν έπρεπε να παρασυρθώ από τις ανέμελες σκέψεις. Αυτές χάνονται με το πέρασμα του χρόνου. Τις πράξεις μου τώρα τι να τις κάνω;
Δεν κρύβονται, δεν ξεχνιούνται, δεν τις συγχωρώ...
Ο έρωτας θα γεννηθεί και αύριο, θα έχει δυνατό χτύπο και θα σε κάνει θηρίο για αγάπη. Έχε τα μάτια σου ανοιχτά!
Μην ακολουθείς τα ήσυχα μονοπάτια, άμα δεν τον ακούσεις, δεν πρόκειται ποτέ να δεις τον καταρράκτη.

Μετανιώνω

Αλλάζουν οι στιγμές μέσα σε δευτερόλεπτα!
Τη μια νιώθω χαρούμενη
και την άλλη προσγειώνομαι στην ωμή πραγματικότητα.


Γιατί αλλάζουν τόσο γρήγορα οι στιγμές;
Τη μια νιώθω μοναδική
και την άλλη ένα κορμί που εκπληρώνει πόθους.


Η μαγεία δεν υπήρξε ποτέ και ούτε θα υπάρξει.
Πάντα μόνη θα πρέπει να την φτιάχνω,
ενώ στο επόμενο λεπτό θα μου την καταστρέφουν.


Άμα χαρώ τώρα
θα πικραθώ μετά.
Θέλω να χαρώ, μα θα πονέσω μετά.


Όσο και αν υπόσχομαι στον εαυτό μου ότι δεν θα ονειρευτώ,
όταν έρχεται η στιγμή παραδίνομαι και αυτό είναι το μειονέκτημα μου.


Το ευαίσθητο σημείο μου και μια Ιθάκη.
Το ευαίσθητο σημείο μου και μια ακόμα απογοήτευση!


Είναι μέρες που θέλω να φύγω από το γλυκό κεντρί σου
και άλλες που μου λείπεις,
μα συνήθως όταν είμαι κοντά σου
πονάω.