Πιστεύω σ' αυτά που έχασα

Πάνω που νιώθω δυνατή έρχεται ο χρόνος και μου καίει τα φτερά.
Οι μέρες μου κοκτέιλ συναισθημάτων.
Βαδίζω εκεί που με οδηγούν τα γεγονότα.
Όσο και αν θέλω να επαναστατήσω, δεν μπορώ.
Έχω χάσει τη φωνή μου.


Η ζωή πέρα από την αντοχή, μου έκλεψε και τη μιλιά.
Δεν μπορώ να την πάρω πίσω, δεν μου την δίνει και κανείς δεν συμμαχεί μαζί μου.
Κανείς δεν αντιλέγει με τα θέλω της.
Οι λιγόψυχοι κάνουν κύκλους, μα εγώ δραπέτευσα από τον δικό μου και πλέον με κυνηγάνε όλο και πιο πολλοί. Όλοι και πιο πολύ και εγώ τρέχω, τρέχω ν' αλλάξω το μέλλον μου.


Πιστεύω σε ό,τι έχασα και αυτό μου δίνει αντοχή.
Αποκρούω ό,τι με γονάτισε μέχρι τώρα στη ζωή μου.
Εξάλλου, με καλούν αυτά που θέλω να γνωρίσω και εγώ θαμπωμένη από τη χαρά και την ανάγκη μου τρέχω ακόμα πιο πολύ.
Φοβάμαι όμως μην σκοντάψω και πέσω αλλά ό,τι και αν γίνει θα σηκωθώ και θα συνεχίσω να περπατώ μέχρι να φτάσω στο στόχο μου, στον προορισμό μου, στο λόγο που χρωστώ τη ζωή μου.

Το ποτό μου

Από πότε με ξέρεις;

Από πότε σε ξέρω;

Τώρα σε μαθαίνω.

Τώρα με φοβάσαι.

Έλα να χορέψουμε

και κράταμε σφιχτά για να μην πέσω.

Έλα να γελάσουμε,

κάτι τέτοιες στιγμές δεν σε χορταίνω.

Όσο διαφορετικός είσαι από εμένα

άλλο τόσο μοιάζουμε.

Είμαι σταγόνα από κόκκινο κρασί

και εσύ σταγόνα από κονιακ.

Δεν φαντάζεσαι πόσο μου αρέσει να μεθώ τα βράδια με κονιακ...

Μου αρέσει να χορεύουμε και να μιλάμε.

Μου αρέσει να τρέχουμε και να γελάμε.

Μου αρέσει η σκιά σου δίπλα στη δική μου.

Σου φιλώ ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί με προσέχεις.

Μην με φοβάσαι, σ' αγαπώ.