Με την ψυχή στο στόμα

Τρέχω να σε φτάσω.
Τρέχω για τα θέλω μου.
Τρέχω γιατί μου αρέσεις. 

Από πίσω σου, πατώ πάνω στις δικές σου πατημασιές λες και ακολουθώ το δρόμο της καρδιάς σου. Σε λάσπες και σε αμμουδιές, σε δρόμους και λίμνες. Είμαι ούτε πολύ κοντά ούτε πολύ μακριά. Κρατάω απόσταση ασφαλείας μήπως καμία μέρα γυρίσεις και καθώς με κοιτάξεις να μου δείξεις άλλο δρόμο να πάρω σηκώνοντας το χέρι σου και δείχνοντας μακριά.

Έχουν ρυθμό τα βήματα σου. Κάποιες φορές είναι βαριά και σέρνονται στην άσφαλτο, ενώ άλλες είναι ανάλαφρα σαν να περπατάς πάνω σε βαμβάκι. Όταν αγχώνεσαι και όταν γελάς το νιώθω. Δεν μπορείς πλέον να μου κρυφτείς γιατί ζω μέσα στα σημάδια που αφήνεις στο πέρασμα σου.

Έχουμε περπατήσει μαζί, έχουμε τρέξει και για κακή μου τύχει έχω σκοντάψει και μαζί σου. 
Είναι μέρες που λαχανιάζω, με την ψυχή στο στόμα σ' ακολουθώ, για να σε φτάσω και άλλες που σε σπρώχνω από πίσω για να προχωρήσεις, να ζήσεις την επόμενη μέρα, να χαρείς!

Δεν ξέρω ως πότε θα σ' ακολουθώ. Ίσως μέχρι να νιώσεις και πάλι δυνατός και να μην φοβάσαι να κοιτάζεις πίσω. Ίσως πάλι μέχρι να νιώσω εγώ δυνατή και να αρχίσω να χαράσσω το δικό μου δρόμο, να σταματήσω να βασίζομαι στα βήματα σου.

Μέχρι εκείνη τη μέρα έχουμε καιρό ακόμα. Σε άκουσα να λες σε κάτι φίλους πως αύριο θα πας να περπατήσεις το βράδυ στην παραλία. Μαζί σου θα είμαι και εγώ εκεί.
Να πάμε νωρίς για να δούμε και το ηλιοβασίλεμα που μου αρέσει πολύ, σου φωνάζω!
Μα εσύ που να με ακούσεις...

Πιστεύω σ' αυτά που έχασα

Πάνω που νιώθω δυνατή έρχεται ο χρόνος και μου καίει τα φτερά.
Οι μέρες μου κοκτέιλ συναισθημάτων.
Βαδίζω εκεί που με οδηγούν τα γεγονότα.
Όσο και αν θέλω να επαναστατήσω, δεν μπορώ.
Έχω χάσει τη φωνή μου.


Η ζωή πέρα από την αντοχή, μου έκλεψε και τη μιλιά.
Δεν μπορώ να την πάρω πίσω, δεν μου την δίνει και κανείς δεν συμμαχεί μαζί μου.
Κανείς δεν αντιλέγει με τα θέλω της.
Οι λιγόψυχοι κάνουν κύκλους, μα εγώ δραπέτευσα από τον δικό μου και πλέον με κυνηγάνε όλο και πιο πολλοί. Όλοι και πιο πολύ και εγώ τρέχω, τρέχω ν' αλλάξω το μέλλον μου.


Πιστεύω σε ό,τι έχασα και αυτό μου δίνει αντοχή.
Αποκρούω ό,τι με γονάτισε μέχρι τώρα στη ζωή μου.
Εξάλλου, με καλούν αυτά που θέλω να γνωρίσω και εγώ θαμπωμένη από τη χαρά και την ανάγκη μου τρέχω ακόμα πιο πολύ.
Φοβάμαι όμως μην σκοντάψω και πέσω αλλά ό,τι και αν γίνει θα σηκωθώ και θα συνεχίσω να περπατώ μέχρι να φτάσω στο στόχο μου, στον προορισμό μου, στο λόγο που χρωστώ τη ζωή μου.