Παντού και πουθενά

Τελειώνει και αυτός ο Σεπτέμβρης.
Αφήνει πίσω του χνάρια για να μου θυμίζει τον δρόμο που διάλεξα.
Μπροστά μου λευκό φως, όλες οι πόρτες ανοιχτές περιμένουν να μπω με το δεξί.

Άφησα πολλά πίσω μου για να μου θυμίζουν τι έζησα. Ανοιχτές και κλειστές υποθέσεις, σχέδια.
Στιγμές έντονες. Στιγμές που ήθελα να ξαπλώσω στη μέση του δρόμου και να προκαλέσω την τύχη μου. Στιγμές που δεν χόρτασα ακόμα και ζητώ ξανά και ξανά.
Μέσα σε αυτές τις στιγμές πέρασες και εσύ.

Είσαι εδώ και μακριά.
Είσαι παντού και πουθενά.
Είσαι εσύ και κανένας.

Αυτός ο Σεπτέμβρης είχε πολλές χαρές. Πέρασε όμορφα από μπροστά μου σαν και εσένα. Έκατσε δίπλα μου τόσο καιρό, πάλι σαν και εσένα.

Φτάνει σιγά σιγά η στιγμή να μου πει αντίο. 
Μα εσύ δεν τα παρατάς. 
Δεν θα φύγεις μαζί του.


Είσαι εδώ και μακριά.
Είσαι παντού και πουθενά.
Είσαι εσύ και κανένας.

Και πάνω που τα χνάρια μου τα αφήνω πίσω και προχωρώ, κάτι περνάει μπρος μου και μου χαράσσει δρόμο. Να πάω αριστερά μου δείχνει.

Αντίο θα πω στον Σεπτέμβρη.
Σε εσένα ακόμα δεν ξέρω, ακόμα και αν κάποια στιγμή υποφέρω
θα θυμάμαι πως 


είσαι εδώ και μακριά,
είσαι παντού και πουθενά,
είσαι εσύ και κανένας.