Απόψε, είναι μια από τις λίγες φορές που δεν μπορώ να βγάλω ούτε μια λέξη από μέσα μου.
Απόψε, βλέπω σκιές να περνάνε από δίπλα μου και να μπαίνουν μέσα σ' έναν τοίχο.
Απόψε, έχω ξεχάσει τα όρια μου και ενεργώ με την καρδιά.
Αναμνήσεις και πίσω από έναν τοίχο εσύ.
Σκυμμένο κεφάλι και τα χέρια στις τσέπες.
Σταγόνα στη θάλασσα του ονείρου, εσύ καθιστός.
Πόσο σου μοιάζει ο αέρας που απόψε με γυροφέρνει.
Είναι διάφανος και παράλληλα έχει φωνή.
Ίσως κάποτε να μου πουν πως ζω ένα όνειρο.
Εκεί ανήκουμε εξάλλου εμείς.
Μόνο εκεί υπάρχει το άπειρο.
Απόψε, το μυαλό μου παίρνει φωτιά και μου θυμίζει εικόνες και μυρωδιές.
Απόψε, τα έχω όλα και δεν έχω τίποτα.
Απόψε, νιώθω πιο μόνη από ποτέ και παράλληλα το αεράκι σιμά μου προσπαθεί να μου κάνει συντροφιά.
Ήταν κάποτε μια κοπέλα και το όνειρο, θα λέω μετά από χρόνια.
Ένα αεράκι την πλαισίωσε και την πήρε μαζί του, πέρα από χώρες μακρινές και από ωκεανούς, σε άγνωστα μέρη.
Εκεί όπου δεν υπάρχουν περιορισμοί.
Απόψε, θα περιμένω ξανά το αεράκι να με πάει στα όμορφα μέρη και μετά να με γυρίσει πάλι πίσω, να προλάβω να καλωσορίσω τον ήλιο που τόσο αγαπώ.
Απόψε, τελικά δεν είμαι μόνη.
Απόψε, θα έρθεις και εσύ.
Μυστικό το κρατάω, μην φοβάσαι, σε κανέναν δεν το λέω. Είσαι αέρας και ζωή μαζί.
