Δεν στο υπόσχομαι
μα το ξέρω πως μια μέρα θα σε δω ξανά.
Δρομάκια και στενά
τα αναπάντητα ερωτήματα μου.
Περπατούσαν και σκαρφάλωναν
τα συναισθήματα μου.
Κάποιες στιγμές δίσταζα να εκφραστώ και άλλοτε έλεγα τι ένιωθα
πριν προλάβει η λογική και μου αρπάξει τη μιλιά.
Σε όποιο μονοπάτι τώρα και αν γυρίζεις,
ξέρεις πως η καρδιά ποτέ δεν ξεχνά.
Μπορεί να μην μένουν τα πάντα ανεξίτηλα όμως κάποια σημάδια δεν φεύγουν ποτέ.
Και γελούσες συνέχεια σε εκείνο το ταξίδι σου.
Και χοροπηδούσα από χαρά στο ίδιο ταξίδι.
Ανεβήκαμε ψηλά και κοιτούσαμε μακριά.
Βλέπαμε το μετά, μόνο που άρχισε να βραδιάζει και ο ουρανός έγινε μαύρος.
Τι μπορείς να δεις τώρα;
Τίποτα δεν φαίνεται.
Απλά συνεχίζεις να προχωράς.
Δρομάκι δικό μας δεν χαράξαμε,
σε άλλα περπατήσαμε να τα θυμάσαι όταν θα περνάς
και να λες ψιθυριστά τα λόγια μου
"δεν στο υπόσχομαι μα πρέπει να δεχτείς πως δεν θα σε ξεχάσω ποτέ".
