Κάποια βράδια που κοιμάσαι πλάι μου, σωπαίνω
κρατώ την ανάσα μου
για ν' ακούω τη δική σου.
Μοιάζει τόσο γαλήνια και ξεχωριστή
που θα την αναγνώριζα ανάμεσα σε χιλιάδες.
Ύστερα, θα γυρίσεις πλευρό
και θα στρέψεις το σώμα σου προς το μέρος μου.
Τα μάτια μου καρφωμένα στα βλέφαρα σου
αδημονούν να τα ανοίξεις.
Και έτσι με την προσμονή αυτή, γλυκά
με παίρνει και εμένα ο ύπνος
πριν καν προλάβω ν' αποτυπώσω την ηρεμία του προσώπου σου.
photo: Theo van Rysselberghe - Sleeping Woman
