Πικρό αστείο

Μου λείπεις 

και αυτή η έλλειψη

γεννά μέσα μου 

αγάπη για εσένα.

Δεν ξέρω αν θυμάσαι

έστω δυο λόγια

που είχα κάποτε πει

Μάλλον κάποιες φορές

με θυμάσαι...

Μπορεί και εγώ να σου λείπω.

Ίσως τώρα να χαμογελάς,

να διασκεδάζεις,

να ονειρεύεσαι.

Ίσως τώρα να θυμώνεις με τον εαυτό σου,

να λυπάσαι,

να βρίζεις.

Δεν ξέρω αν θυμάσαι 

έστω και δυο λόγια

που είχα κάποτε πει

Ένα "σ' αγαπώ" για αστείο

και "το εννοώ" που δεν ακούστηκε ποτέ.

Το ξέρω πως μ' αγάπησες

μα μπορεί τελικά να μην ήταν αρκετό

γιατί αλλιώς θα είχε ακουστεί.

Ένα "σ' αγαπώ" ποτέ δεν άκουσα

ούτε καν για αστείο.

Ντο, Ρε, Μι.

Παίξε μουσική για εμένα,

κάτσε στο πιάνο σου

και κλείσε τα μάτια.

θυμήσου δικές μας 

όμορφες στιγμές.

ακούμπα τα δάκτυλα σου στα πλήκτρα

και άφησε τις νότες να κλέψουν την ψυχή σου.

Άκου τη μουσική σου,

ήμουν για κάποτε δική σου.

Άκου την καρδιά σου,

μπορείς να το νιώσεις

είμαι και τώρα κοντά σου.

κουνάς ανάλαφρα τα μαλλιά

ίσα που φτάνουν στα μάτια σου.

Ξανθές ακτίνες φωτός

μαζί με μαύρο και άσπρο.

Ακολουθώ και 'γω το ρυθμό σου.

Μαγεύομαι απ' τη μορφή σου.

Θέλω να 'μαι μαζί σου.

Σιγοτραγουδάς δυο-τρεις στίχους.

Δεν ακούω.

Φωναξέ το, σου φωνάζω.

Πιο δυνατά τώρα μιλάς.

Πέσ' το μου ακόμα πιο δυνατά, σου φωνάζω.

Και τότε δυναμώνει ο ρυθμός,

τα δάκτυλα τρέχουν.

Κυνηγά το ένα το άλλο.

Μπρος, πίσω.

Μπρος, πίσω.

Όλα δυναμώνουν.

Όλα γίνονται πιο έντονα.

Η ψυχή σου χορεύει τρελαμένη

στο ρυθμό που την έχεις δέσμια.

Δεν την αφίνεις να πάρει ανάσα.

Ξεθεωμένη πια,

σου ζητά να ξεκουραστεί.

Εσύ σκύβεις το κεφάλι,

χαμογελάς πονηρά

και μου κλείνεις το μάτι.

Σου υπόσχομαι πως και αύριο θα χορεύω για εσένα.

Ταξίδι, ταξιδάκι

Φτιάχνω ένα πλοίο από ξύλο κερασιάς.

Ράβω κατάλευκα πανιά 

και βάζω πλώρη για το άπειρο.

Μαζί μου θα πάρω τη μοίρα μου

και τρεις φίλους.

Την αλήθεια, την γνώση και τον οπτιμισμό.

Θα 'χω επίσης δύο δούλους,

την μοναξιά και το μίσος.

Στα τάρταρα θα τους δώσω να τους βασανίσουν

και άμα περάσουμε χώρες της ανατολής με ιθαγενείς,

θα τους δώσω να τους φάνε.

Καπετάνιος μου θα είναι η ελπίδα!

Με πατέρα τον ουρανό και μάνα τη θάλασσα

δεν φοβάμαι τίποτα.

Είμαι θύμα των χεριών σου

Ρωτάω την ψυχή μου

να μου πει τι θέλει

Σιωπή παντού

Πού ήσουν τόσα χρόνια;

Σε ποιας το άγονο κορμί ήσουν ναυαγός;

Εγώ ήμουν πάντα εδώ.

Σε περίμενα 

και ας μην ήξερα το όνομα σου, την μορφή σου

Στα όνειρα μου

μύριζα την κολόνια σου

Στην καθημερινότητα μου χαμογελούσα

περιμένοντας να σε δω

Αλλά τώρα είμαι μαζί σου,

μόνο εγώ και εσύ!

Άγγιξε με όπως δεν άγγιξες ποτέ καμία άλλη

Φίλησε με σαν να 'ναι η τελευταία φορά

Άσε τον έλεγχο 

και πιάσε το κορμί μου

με τα δυο σου χέρια

Θα είμαι εδώ για εσένα,

με δεμένα μάτια

Θα είμαι εδώ για εσένα,

με ανοιχτά τα αισθήματα μου

Εσύ να μου δείχνεις το δρόμο της αγάπης σου

και εγώ να σε αφήνω να κάνεις περιπάτους 

στα άβατα της ψυχής μου

Σε παρακαλώ μόνο, να μην τρέχεις

περπάτα σιγά

άσε και εμένα ν' απολαύσω το κάθε βήμα σου.

Αγκάλιασες την ψυχή μου,

εισέπνευσες τον αναστεναγμό μου

και έτσι κατάφερες να κάνεις την καρδιά μου 

να μιλά, να φωνάζει

και τελικά να σ' αγαπάει.

Θα είσαι για πάντα εδώ;

με ρωτά και ύστερα δακρύζει.

Τι μπορώ να κάνω για εσένα

--> 

Το σίδερο στην σάρκα μου
Και ο καπνός στην ατμόσφαιρα
Τα κάνουν όλα πιο δύσκολα
Τι θέλεις να κάνω;

Αν μπορούσα να ανοίξω τα μάτια
Και το στόμα να κλείσω
Να σταματήσω τις φωνές
Τα ουρλιαχτά να πνίξω

Αν μπορούσα να σκίσω
Το σκοινί που σε κλέβει
Και ζωή να μεταγγίσω
Στο σόμα που γέρνει

Αν μπορούσα να πάρω
Τη μορφή της ζωής σου
Ουράνιο τόξο να γίνω
Της χθεσινής βροχής σου

Και αν εσύ με σκεφτόσουν
Προτού φύγεις ταξίδι
Σε μέρη και χώρες
Που έχουν πάει άλλοι ήδη

Τότε το κορμί αυτό
Που κρατάω εγώ στα χέρια
Θα είχε ακόμα αναπνοή
Και όχι θέση στα αστέρια.

difference

Δεν το σκέφτηκα ποτέ έτσι.

Ότι εγώ και εσύ σημαδεύουμε την αγάπη....

άτιτλο*

Το μέλλον δεν με τρομάζει.

Μια νύχτα μου έδειξε το σκληρό του πρόσωπο

και έκτοτε το έχω συνηθίσει.

Νιώθω τυχερή και άτυχη

Πόσο χαίρομαι γι' αυτά που έχω ζήσει .

Απέραντη δύναμη νιώθω μέσα μου 

απ' την αγάπη που έχω προσφέρει και έχω δεχτεί.

Πόσο λυπάμαι για ό,τι έχω χάσει και έχω πληγωθεί.

Απέραντη πίκρα έχω νιώσει απ' την αδικία της ζωής.

Δεν έχω εχθρούς,

 εγώ έχω συνοδοιπόρους.

  Νιώθω τυχερή και άτυχη.

    Αδύνατον να γράψω τι νιώθουν άλλοι ...

                         

Η τύχη δεν σ' αγαπάει

Η τύχη δεν σ' αγαπάει.

Μόλις της δείξεις ότι την εμπιστεύεσαι σε κάνει ότι θέλει

και της αρέσει να σε χρησιμοποιεί.

Η τύχη δεν νιώθει, δεν πονά, δεν αισθάνεται.

Εμείς οι άνθρωποι φτιάξαμε αυτή τη λέξη για ν' αποδίδουμε κάπου τα μικρά συμβάντα.

Αν πιστεύεις σ' αυτή δεν πρέπει ποτέ να της το δείξεις,

γιατί θα σου πάρει κάτι που έχεις και αγαπάς ή δεν θα σου δώσει κάτι που θέλεις.

Αν πάλι, αδιαφορείς για την έννοια της και δεν την θες στη ζωή σου, 

αυτή θα έρθει από μόνη της, ακάλεστη και ελκυστική...

Εγώ, εσύ, εμείς, όλοι 

γινόμαστε πιόνια της.

Γιατί  δεν μπορώ να της αντισταθώ

              δεν μπορείς να της αντισταθείς

            δεν μπορούμε, δεν μπορούν...

Ακούει τη φωνή της ψυχής μου και κάθε φορά που λέω από μέσα μου τι θέλω,

αυτή κάνει τα βρώμικα κόλπα της και μου χαλάει το όνειρο.

Είναι κλέφτρα η τύχη

και εμείς τα θύματά της.

Πεταμένο γράμμα

Δεν θα μιλήσω για μίση και για αγάπες.

Δεν θα θίξω ανάγκες και δεν θα προσβάλλω προσευχές.

Θα αραδιάσω κάποιες λέξεις στο χαρτί 

και αυτές θα πάρουν το δρόμο τους

θα ξέρουν ποια είναι η θέση τους.

Τα σημεία στίξης θα πετούν πάνω απ'το γραπτό μου,

και σαν πουλιά που πυροβολούνται στον αέρα,

θα πέφτουνε και θα χωρίζουν τις προτάσεις.

Θα σου γράψω:

Τι λόγια μου αξίζουν;

και ποιά εσύ προτιμάς;

ένα άτομο σαν όλα τα άλλα είμαι

ένα άτομο με λάθη και ελπίδες πολλές.

Mόνο φωνή ...

Μου αρέσει να σ' ακούω να μιλάς.

Μπορείς να μου πεις για ιστορίες που δεν έζησες ποτέ.

Παραμύθια και αλήθειες,

δεν με νοιάζει

αρκεί να σ' ακούω να μου μιλάς.

Πες μου για ψυχές

χρώματα και  συντριβές

Μίλησε μου για έρωτες, φιλίες

αλλά αν θες

και για χαμένες στιγμές.

Πες μου για εσένα.

Άσε με να ταξιδέψω

με τη χροιά της φωνής σου.

Να σταματάει ο χρόνος

και εγώ να σε ακούω

Να ανοίγει η γη στη μέση 

και εγώ να κρατιέμαι απ' την χροιά σου.

 Και συνεχίζω να ακολουθώ

το επι βοής κάλεσμά σου.

Για φαντάσου,

έτσι υπάρχω και ζω

Ξεδιψάω ακούγοντας αυτή τη φωνή

Κοιμάμαι βλέποντας τα χείλη που σχηματίζουν

τις μυστικές σου λέξεις.

Για φαντάσου,

όλα όσα αγαπώ.