Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010

Ντο, Ρε, Μι.

Παίξε μουσική για εμένα,
κάτσε στο πιάνο σου
και κλείσε τα μάτια.

θυμήσου δικές μας 
όμορφες στιγμές.

ακούμπα τα δάκτυλα σου στα πλήκτρα
και άφησε τις νότες να κλέψουν την ψυχή σου.

Άκου τη μουσική σου,
ήμουν για κάποτε δική σου.

Άκου την καρδιά σου,
μπορείς να το νιώσεις
είμαι και τώρα κοντά σου.

κουνάς ανάλαφρα τα μαλλιά
ίσα που φτάνουν στα μάτια σου.

Ξανθές ακτίνες φωτός
μαζί με μαύρο και άσπρο.

Ακολουθώ και 'γω το ρυθμό σου.
Μαγεύομαι απ' τη μορφή σου.
Θέλω να 'μαι μαζί σου.

Σιγοτραγουδάς δυο-τρεις στίχους.
Δεν ακούω.
Φωναξέ το, σου φωνάζω.

Πιο δυνατά τώρα μιλάς.
Πέσ' το μου ακόμα πιο δυνατά, σου φωνάζω.

Και τότε δυναμώνει ο ρυθμός,
τα δάκτυλα τρέχουν.

Κυνηγά το ένα το άλλο.
Μπρος, πίσω.
Μπρος, πίσω.

Όλα δυναμώνουν.
Όλα γίνονται πιο έντονα.

Η ψυχή σου χορεύει τρελαμένη
στο ρυθμό που την έχεις δέσμια.

Δεν την αφίνεις να πάρει ανάσα.

Ξεθεωμένη πια,
σου ζητά να ξεκουραστεί.

Εσύ σκύβεις το κεφάλι,
χαμογελάς πονηρά
και μου κλείνεις το μάτι.

Σου υπόσχομαι πως και αύριο θα χορεύω για εσένα.



Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...