Το ποτό μου

Από πότε με ξέρεις;

Από πότε σε ξέρω;

Τώρα σε μαθαίνω.

Τώρα με φοβάσαι.

Έλα να χορέψουμε

και κράταμε σφιχτά για να μην πέσω.

Έλα να γελάσουμε,

κάτι τέτοιες στιγμές δεν σε χορταίνω.

Όσο διαφορετικός είσαι από εμένα

άλλο τόσο μοιάζουμε.

Είμαι σταγόνα από κόκκινο κρασί

και εσύ σταγόνα από κονιακ.

Δεν φαντάζεσαι πόσο μου αρέσει να μεθώ τα βράδια με κονιακ...

Μου αρέσει να χορεύουμε και να μιλάμε.

Μου αρέσει να τρέχουμε και να γελάμε.

Μου αρέσει η σκιά σου δίπλα στη δική μου.

Σου φιλώ ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί με προσέχεις.

Μην με φοβάσαι, σ' αγαπώ.

Δια δυο

Θέλουν και οι δυο να με κάνουν να γελώ.

Τραγούδια μου αφιερώνουν

και στίχους γράφουν για εμένα.

Προσπαθούν να με κερδίζουν κάθε στιγμή.

Το ενδιαφέρον μου τραβούν

με τα μαγικά τους λόγια.

Δεν γνωρίστηκαν ποτέ

και δεν βρέθηκαν ποτέ στον ίδιο χώρο.

Όμως μοιάζουν πολύ,

σα να προσπαθεί ο ένας ν' αντιγράψει τον άλλο.

Τη μόνη διαφορά τους, την ορίζω εγώ.

Ο ένας να με ξυπνάει με φιλιά και με χαρά

και ο άλλος να θεραπεύει τις πληγές μου

καθώς με αγκαλιάζει το βράδυ.

Κάποιος να μου δίνει δύναμη

και κάποιος άλλος να με ηρεμεί.

Κάποιος να δίνει την αρχή

και κάποιος άλλος το τέλος.

Αξίζουν και οι δυο αγάπη και ευτυχία.

Μα ο χρόνος τρέχει και η διάρκεια από δυο ζωές,

δεν μπορεί να χωρέσει σε μια.

Μαραθώνας συναισθημάτων

Τα συναισθήματα μου
σαν αθλητές σ' αγώνα
τρέχουν να κερδίσουν το παρόν.


Δεν υπάρχει τίποτα ξεκάθαρο
ώσπου να βγει κάποιο νικητής.


Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει
αυτός ο αγώνας.

Τη στιγμή που νιώθω σιγουριά, κάτι γίνεται
και βρίσκομαι ξανά στο κενό.


Παίζω με τις λέξεις
και δελεάζω τους πάντες γύρω μου.


Από τη μια να σε ρωτώ και να σιγουρεύομαι ότι μ' αγαπάς
και μετά από την άλλη να ρωτάω εγώ τον εαυτό μου
και να αλλάζω γνώμη...


Σ' αγαπώ τώρα.
Αύριο ίσως να είναι αργά.
Χτες μου έλειψες.
Σε κανα δύο ώρες αντίο.


Η θλίψη έφτασε στο τέλος της γραμμής.
Έχει βγει πρώτη.
Για αύριο δεν ξέρω,
ίσως πρώτος φτάσει ο θυμός ή μάλλον μπορεί και η τόλμη.

Φαίνομαι;

 Μπήκε στη ζωή μου ξαφνικά μια μυστήρια μορφή,
η δική σου μορφή
και άρχισε σιγά σιγά να κερδίζει χώρο στην καρδιά μου.

Ήταν γραφτό να γνωριστούμε.
Έχουν γίνει τόσα πολλά
και όλα οδηγούσαν σε εσένα.

Άργησες να με κατακτήσεις,  
άργησα και εγώ να σε θελήσω.

Όμως τώρα πια έχω έναν άνθρωπο ακόμα να με σκέφτεται
και να με προστατεύει από του κόσμου την ασχήμια.

"Φαίνομαι;" σε ρωτώ
"Όχι, τώρα σε έχω κρύψει στην αγκαλιά μου" μου απαντάς.

Έχω ένα αγόρι δίπλα μου,
με το οποίο θέλω να περπατήσουμε μαζί στα μονοπάτια της ζωής
και όπου αυτή μας βγάλει
εξάλλου εδώ πλέον υπάρχει πολλή αγάπη.

'Ενας χτύπος στην πόρτα μου

Μια μορφή πίσω από την  πόρτα.

Ήρθε η αγάπη να με βρει!

Χαμογελά, όμως στα χείλη της διακρίνω μια αμηχανία.

Είναι αγνή,

μα με δύο μάτια πονηρά μου ζητάει μια ακόμα ευκαιρία.

Όταν η αγάπη κάνει λάθη,

ο έρωτας τα σβήνει μ' αναφιλητά.

Και έτσι όταν έρχεται η στιγμή

να πάρω την απόφαση να φύγω,

μετά από ένα άγγιγμα και ένα φιλί στα μάτια

αλλάζω γνώμη

και τελικά παρακαλώ από αυτό το πάθος

ποτέ να μην ξεφύγω.

Ήσουν χτες, σήμερα

μα και αύριο ελπίζω να είσαι εδώ,

για να με πάρεις αγκαλιά και να μου πεις

"ούτε και εγώ ξέρω το πόσο πολύ σ' αγαπώ".



Φύγε

Άσε με ήσυχη!
Μπορεί η μοναξιά να είναι σκληρή
αλλά πίσω της κρύβεται η πλήρης ηρεμία.

Θέλω να μείνω μόνη μου,
με τον εαυτό μου να λογαριαστώ.
Στο δέρμα μου αν κόλλησες
θα με γδάρω.
Θέλω να βρω το δικό μου ρυθμό.

Άφησε με ήσυχη γιατί θέλω να γίνω αληθινή.
Με έχουν πλάσει τα δρώμενα και δεν μου αρέσει αυτό το κορμί.

Θέλω να αλλάξω!
Θα με ζωγραφίσω όπως πάντα ονειρευόμουν
και αν αγαπήσεις τον πραγματικό μου εαυτό
θα σε βάλω στην ψυχή μου,
τα φώτα της να ανάβεις κάθε φορά που οι άνθρωποι θέλουν να με θάψουν στο σκοτάδι...

Λείπεις

Λείπεις εσύ και όλα παράξενα φαντάζουν

Είναι φορές που ψάχνω μέσα στο πλήθος να σε βρω.

Λείπεις εσύ που πάντα όταν με αγκάλιαζες χανόταν όλη η Γη.

Πόσο λάθος φαίνονται όλα πλέον.

Τίποτα σωστό.

Τίποτα στην ώρα του.

Τίποτα αρκετό.

Πριν υπήρχε το τέλειο και τώρα ο συμβιβασμός.

Λείπεις εσύ και όλα μένουν πίσω,

λες και ψάχνουν να σε βρουν

για να τα βάλεις εσύ στη θέση τους.

Λείπεις εσύ που πάντα για εμένα τα κατάφερνες όλα.

Τίποτα απόλυτα ευχάριστο.

Πλέον σε όλα υπάρχει μια ρωγμή

είτε μεγάλη είτε μικρή

όμως πάντα είναι αρκετή για να μην χαρώ.

Καλημέρα κόσμε

Μέσα στην μελένια αυγή,

ξυπνάει ο κόσμος.

Χρυσές ακτίνες φωτός

και ένα χασμουρητό.

Κάποιοι νυστάζουν ακόμα

και άλλοι έχουν ήδη σηκωθεί.

Πληθείτε στο πρόσωπο και στο στόμα.

Καθαρή μορφή και ανθρώπινη φωνή.

Δεν με συγχωρώ

Γιατί σταμάτησα να πιστεύω στον έρωτα; Ποια ήταν αυτή η αρρωστημένη αιτία που με οδήγησε εδώ; Νιώθω οτι προδόθηκα από τα ίδια μου τα συναισθήματα! Εξαπάτησα τον εαυτό μου βλέποντας τα υγρά μάτια μου στον καθρέφτη. Αφού ήξερα πως ο έρωτας είναι κάτι δυνατό από μόνος του, δεν έπρεπε να πιστέψω στην εξέλιξη.
Όπως αρχίζει ο έρωτας, έτσι συνεχίζει και με αυτόν τον τρόπο τελειώνει! Νιώθω τόσο κάθετα και σκληρά  τα λόγια μου, που μου σκίζουν τη γλώσσα. Το βλέμμα θολό και το μυαλό να ψάχνει λύσεις για αυτό που είναι ήδη γραφτό.
Δεν έπρεπε να παρασυρθώ από τις ανέμελες σκέψεις. Αυτές χάνονται με το πέρασμα του χρόνου. Τις πράξεις μου τώρα τι να τις κάνω;
Δεν κρύβονται, δεν ξεχνιούνται, δεν τις συγχωρώ...
Ο έρωτας θα γεννηθεί και αύριο, θα έχει δυνατό χτύπο και θα σε κάνει θηρίο για αγάπη. Έχε τα μάτια σου ανοιχτά!
Μην ακολουθείς τα ήσυχα μονοπάτια, άμα δεν τον ακούσεις, δεν πρόκειται ποτέ να δεις τον καταρράκτη.

Μετανιώνω

Αλλάζουν οι στιγμές μέσα σε δευτερόλεπτα!
Τη μια νιώθω χαρούμενη
και την άλλη προσγειώνομαι στην ωμή πραγματικότητα.


Γιατί αλλάζουν τόσο γρήγορα οι στιγμές;
Τη μια νιώθω μοναδική
και την άλλη ένα κορμί που εκπληρώνει πόθους.


Η μαγεία δεν υπήρξε ποτέ και ούτε θα υπάρξει.
Πάντα μόνη θα πρέπει να την φτιάχνω,
ενώ στο επόμενο λεπτό θα μου την καταστρέφουν.


Άμα χαρώ τώρα
θα πικραθώ μετά.
Θέλω να χαρώ, μα θα πονέσω μετά.


Όσο και αν υπόσχομαι στον εαυτό μου ότι δεν θα ονειρευτώ,
όταν έρχεται η στιγμή παραδίνομαι και αυτό είναι το μειονέκτημα μου.


Το ευαίσθητο σημείο μου και μια Ιθάκη.
Το ευαίσθητο σημείο μου και μια ακόμα απογοήτευση!


Είναι μέρες που θέλω να φύγω από το γλυκό κεντρί σου
και άλλες που μου λείπεις,
μα συνήθως όταν είμαι κοντά σου
πονάω.