Το αγόρι της δύσης

Το αγόρι της δύσης
χάνεται στα χρώματα του ήλιου.

Κάτω απ' το καπέλο του

γυαλίζουν δύο μάτια.

Θα σε κάνει να γελάς!

Καθώς θα σου περιγράφει
έρημους τόπους
θα παρατηρείς ένα χαμόγελο
να διαγράφεται στο πρόσωπο του.

Είναι καλό το αγόρι της δύσης,
σου προσφέρει απλόχερα ό,τι ζητήσεις.

Έχει και έναν μεγάλο θησαυρό,
δύσκολα τον χαρίζει

μα εμένα με έχει αφίσει να τον αγγίξω.

Η καρδιά του όμως αξίζει ακόμα πιο πολύ

γιατί με τον ήχο απ΄τα σπιρούνια

χορεύει ρυθμικά.

Είναι έξυπνο το αγόρι της δύσης.

Δεν μπορείς να το ξεγελάσεις

γιατί δεν μιλάει πολύ.

Σκέφτεται καλά την κάθε του κίνηση...

Έχει και όνειρα,

όμως κανείς δεν τα ξέρει.

Τα έχει γραμμένα σ' ένα χαρτί

μέσα στον θησαυρό του.

Δεν πρόκειται να ξεχάσει ποτέ τα όνειρα του,

η μαγεία της ζωής!

Σε απόσταση

Έλα κοντά

μια κίνηση για να σε αγγίξω

είσαι κάτι το παράξενο

που θέλω να ζήσω

στα φιλιά σου να χαθώ,

αυτό μόνο προσπαθώ

η καρδιά μου ξέρει τα πάντα για εσένα

και με παρακινεί να σου μιλώ

όμως εσύ ελάχιστες φορές στάθηκες κοντά μου

από μακριά σε νοιάζομαι

από μακριά σε κοιτάζω

στην αγκαλιά σου θέλω να 'μαι

και τρυφερά να με κοιτάζεις

η φωνή σου να λέει

όσα θέλω να ακούσω

το σώμα σου να μου δίνει

την αγάπη που αναζητώ

θα είμαι και αύριο

ξανά εδώ,

να περιμένω μια κίνηση σου

μα θυμήσου,

είμαι πουλί και ο χειμώνας πλησιάζει.

Εκείνος

Δεν ντρέπομαι να το πω.

Δεν ντρέπομαι να το ομολογήσω.

Ακόμα εκείνον αγαπώ.

Θυμάμαι εκείνα τα μάτια που με έκαναν να κοκκινίζω

καθώς με κοίταζαν τα πρωινά.

Τη γραμμή που σχημάτιζαν τα χείλια

όταν τα βλέμματα συναντιόνταν.

Έτσι έμειναν όλα,

για εμένα δεν υπήρξε τέλος

μια παύση ζούμε τώρα.

Μια μέρα θα γυρίσει ...

Θα φύγω

Θα φύγω,
σου το έχω πει ήδη 
με το βλέμμα μου.


Με πνίγει αυτός ο κόσμος
θα ψάξω να βρω άλλον.


Μην κλαις 
είναι για το καλό μου


αν μ' αγαπάς 
άσε με να φύγω 
δεν νιώθω ελεύθερη πλέον εδώ


έχω εγκλωβιστεί
στον ιστό της λύπης.


Θα φύγω σου λέω 
καλύτερα τώρα 
πριν είναι αργά.


Μόνο άμα θέλεις κάπου κάπου να θυμάσαι 
πως και εγώ πέρασα απ' τη ζωή σου
όπως και άλλα λουλούδια


άνθησα και τώρα φεύγω...

Σφραγίδα τέλους

Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα χάσεις κάποιον

Και αν ακόμα είναι γνωστό δεν θέλεις να το δεχτείς.

Είναι βιβλία οι ζωές μας, στα έγκατα της γης.

Κανείς μας δεν μπορεί να τα διαβάσει.

Χαρτιά που ξεχειλίζουν από μέσα τους στιγμές.

Κάποια κιτρινισμένα άλλα ολόλευκα με μια σελίδα μόνο γραμμένη και οι άλλες κενές…

Φοβάμαι να χάνω, πόσο μάλλον όταν δεν το περιμένω ...

Θέλω φως

Ποιος έκλεισε τα φώτα ;

Δεν βλέπω τίποτα.

Μ' ακούει κανείς;

Με πνίγει ο φόβος.

Προς τα που να βηματίσω; 

Μπορεί να πέσω, 

να χτυπήσω και να πονέσω πολύ.

Βρέθηκα ξαφνικά μόνη 

σ' ένα σκοτεινό δωμάτιο.

Φοβάμαι να απλώσω τα χέρια,

μήπως πληγωθώ.

Ανατριχιάζω στην ιδέα

πως δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει

με μια μόνο στροφή του σώματος μου.

Ποιος είναι τόσο άκαρδος και με παράτησε εδώ ;

Όποιος και να 'ναι, 

με απογοήτευσε πολύ.

Απέραντη ανάγκη σ' έχω

Μου είπαν για εσένα
τα κύματα

ότι κάποτε μ' αγάπησες

εκείνο το βράδυ
ήμουν ζαλισμένη,
δεν έδωσα σημασία στα λεγόμενα τους.

Τα κύματα χτυπούν στα βράχια και μετά φεύγουν
έτσι και τα λόγια τους
χτύπησαν την πόρτα της καρδιάς μου
και ύστερα χάθηκαν στο βυθό.

Πνίγηκε η ανάσα μου
μέσα σε δυο λέξεις

κι όμως δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνο το βράδυ,
ούτε το κα΄θε βράδυ που μου έλεγες καληνύχτα.

Ζητώ και πάλι την αγκαλιά σου
για φαντάσου,
κάποτε ήμασταν φίλοι.

Τώρα πια είμαστε τόσο κοντά
μα παράλληλα και τόσο μακριά.

Οι καρδιές μας θέλουν να πουν καλημέρα
όμως τα σώματα κάνουν πίσω.

Δεν θέλω να σε αφήσω,
ακόμα και τώρα δεν είναι αργά
για να σου μιλήσω ...

Χίλιες κλωστές

Έμπλεξαν οι ζωές μας,

κουβάρι γίνανε

και πλέκουμε ρούχα μαζί

για τον χειμώνα

Ένα κασκόλ φτιάξαμε

να δενόμαστε από το λαιμό

και να μένουμε αγκαλιά

Θα περάσει και τούτος ο χειμώνας

το κρύο θα γίνει ζέστη

και η αγάπη, έρωτας.

Το λεωφορείο

Είχε χρώμα κιπαρισσί 
λες και είχε σκοπό να χάνεται 
μέσα στο δάσος της ψυχής σου.


Κάποιοι λένε 
πως ακουγόταν μουσική
καθ' όλη τη διαδρομή


λένε επίσης πως οι θέσεις του
μύριζαν γλυκό τριαντάφυλλο.


Θα άνθιζε ηρεμία μέσα στην ψυχή σου
άμα ανέβαινες.


Άγνωστος ο προορισμός του
αλλά ενδιαφέρουσα η διαδρομή.


Είχες την ευκαιρία να δεις
από τα γυαλιστερά του παράθυρα 
όλον τον κόσμο!


Θα μπορούσε να κρατούσε για πάντα 
τούτο το ταξίδι.


Πολλοί φοβήθηκαν να μπουν.
Πολλοί κορόιδεψαν όσους μπήκαν.
Λίγοι κατάλαβαν τον σκοπό που έχουν στη ζωή.


Εγώ τόλμησα και έκοψα εισιτήριο,
το ίδιο και εσύ


εγώ έκατσα δίπλα στο παράθυρο,
και δίπλα μου εσύ


εγώ κοίταζα τον κόσμο και μάθαινα τι θα πει αγάπη,
εσύ μια μύγα σκότωσες πάνω στο τζάμι.


Κοιτούσα την ανατολή του ήλιου.
Κοιτούσες τη σκιά που έχει το μυρμήγκι όταν ο ήλιος βασιλεύει.


Άκουγα το ρυθμό που χτυπούσε η καρδιά σου.
Άκουσες το φρενάρισμα του λεωφορείου
και η μηχανή έσβησε....

Με τα σώματα σε επαφή

Δεν έχω βρει ακόμα πια λέξη να σου πω,
που να κρύβει μέσα της όλα όσα νιώθω.

Μην μ' αφήσεις ούτε στιγμή
απ' τα χέρια σου

μην με βγάζεις από το μυαλό σου.

Βασάνισε με αργά,
να μην χορταίνω τα φιλιά σου.

Με το σώμα
δείξε μου όσα θέλεις να μου πεις

εξάλλου οι λέξεις δεν είναι ικανές να φανερώσουν
όλα όσα θέλεις.

Γι' αυτό πάνε με όπου θέλεις εσύ,
στα πιο μακρινά όνειρα μου!

Μάθε μου πως να βαδίζω
στα κρυφά μονοπάτια της ψυχής σου.

Είμαι σίγουρη ότι μια μέρα θα γίνω δική σου...