Εσύ

Οι απρόβλεπες πράξεις σε μια σχέση είναι σταγόνες ευτυχίας.

Να τις αφήνεις να έρχονται κατά χιλιάδες.

Να γίνονται χείμαρρος.

Να γίνονται χαρά και ελπίδα.

Να γίνονται εσύ.

Οι πληγές μας

Το ξέρω πως έχεις πολλές εικόνες φυλαγμένες στο μυαλό σου.

Μπορείς να τις ξεπλύνεις μπροστά μου

άσε τα δάκρυα σου να κυλήσουν.

Άσε τις λέξεις να διώξουν τον πόνο σου.

Αν δεν μου πεις για τις πληγές σου

πως μπορώ να σου δώσω την αγάπη που ζητάς;

Συσσωρεύονται οι φόβοι σου 

σε τόσο δα μικρές στιγμές

και εσύ κρατάς την ανάσα σου.

Αφέσου στην αγάπη που έχω φυλαγμένη για εσένα.

Μάζευα γνώσεις, χρόνια ολάκερα

ώσπου να έρθεις εσύ με τις πληγές στα χέρια 

να σε θεραπεύσω.

Θαρρώ πως γεννήθηκα για να σε χαϊδεύω. 

Ήθελα να μάθω τα πάντα 

οτιδήποτε γινόταν γύρω μου, ήθελα να το ξέρω

ώστε να μπορέσω μια μέρα να σου αφηγηθώ την ιστορία της ζωής μου.

Να μπορώ να στα πω όλα

χωρίς να φοβάμαι οτι θα με κρίνεις.

Να τολμώ να δακρύζω μπροστά σου

να μην τρομάζεις όταν θα με βλέπεις γυμνή από συναισθήματα.

Αυτές είναι οι πληγές μου!

Κοίταξε τες!

Κοίταξε τες καλά!

Έχεις τη δύναμη να μ'αγαπήσεις;

ΕΔΩ

Η αγκαλιά σου

Η αγκαλιά σου με ζεσταίνει στα όνειρα μου

τα χάδια σου με ηρεμούν 

και σαν θυμάμαι τα μάτια σου να με κοιτάζουν 

νιώθω σαν θηρίο που ημερεύει.

Γι' αυτό υπολόγισα τις ώρες που μ' έχεις αγκαλιά 

και δεν μου φτάνουν.

Θυμάμαι τα χάδια σου 

και τελικά το μόνο καταφέρνω είναι να δακρύζω.

ΕΔΩ

Λατρεύω να σ'αγαπώ

Σε όποιο κρεβάτι και αν κοιμάσαι

πάντα δίπλα σου θα είμαι εγώ

θα ξυπνάς με τα χάδια μου

θα ζωντανεύεις με το άρωμα μου

και κάθε βράδυ που θα ξαπλώνεις 

θα σκύβω πάνω σου λέγοντας σου πως

 "λατρεύω να σ'αγαπώ".

ΕΔΩ 

Ζητείται παραλήπτης

Θέλω όλο το πάθος που έχω μέσα μου να στο χαρίσω απόψε.

Δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα περισσότερο, μου φτάνει που υπάρχεις και θέλω να σου δοθώ.

Θα δώσω κορμί και ψυχή. Θα αφήσω τα σώματα μας να τα πλάσει ο πόθος και να τους δώσει διάφορα σχήματα.

Δεν κρατιέμαι απόψε. Δεν υπάρχει σταματημός παρά μονάχα θέληση να έρθω κοντά σου. 

Αχ είναι τόση μεγάλη η θέληση που τα δίνω όλα απόψε για να σου δοθώ.

Μην διστάσεις να με αγγίξεις. 

Μην τρομάξεις αν δεις κάποια άλλη γιατί μέσα μου θα σ’ αγαπώ το ίδιο.  

Μην με αφήσεις να περιμένω.

Παρακάλια για τον έρωτα δεν θα κάνω ποτέ. 

Έτσι και τώρα σε καλώ να έρθεις να μου χαϊδέψεις τις γάμπες και τους μηρούς. 

Σε διαβεβαιώνω  απόψε θέλω να βγάλω όλο το πάθος μου και να στο χαρίσω μέχρι την τελευταία ανάσα. 

Φτάνει να γίνεις παραλήπτης του πόθου.

Ανεβοκατεβάσματα

Unigar 

Τέλος σεζόν

Σου αρέσει να είσαι σκλάβος του έρωτα; Δεν χρειάζεται να απαντήσεις. Σε όλους αρέσει.
Κάνεις στα ψέμματα ότι θέλεις να φύγεις αλλά στο τέλος πάλι κλείνεσαι στο κλουβί σου. 
Όταν ερωτεύεσαι δεν κοιτάς τι κάνει ο υπόλοιπος κόσμος έξω από αυτό. Σου αρέσει το κλουβί σου.

Άλλοτε φωτεινό και άλλοτε σκοτεινό, νιώθεις ότι είναι στα μέτρα σου. 
Έχεις  εξάλλου έναν χώρο να ξεκουράζεσαι από την καθημερινότητα και να φορτίζεσαι με πάθος.

Είσαι τυχερός που βρίσκεις κάθε βράδυ δυο χέρια να σε αγκαλιάζουν. 
Είσαι άτυχος που δεν κοιτάς πλέον έξω από τα σύννεφα της ουτοπικής αγάπης σου. 
Αλλά έτσι είναι ο έρωτας, πρέπει να δίνεσαι ολοκληρωτικά.
Να νιώθεις θηρίο και δούλος. Πάνω σε λεπτό σχοινί να ισορροπείς μεταξύ των δυο.

Μόνο που θα πρέπει να προσέξεις κάτι. Να προσέχεις την ψυχή που έχει το πάθος.
Αν πληγώσεις αυτή την ψυχή μπορεί ποτέ ξανά να μην μπορέσει να δώσει πάθος.
Να νομίζει ότι ήταν απλά ένα αντικείμενο πόθου και τίποτα παραπάνω.
Και όμως... η φετινή σεζόν τελείωσε και το χρέος του πάθους, μεγάλο. 

Αυτό που θέλω

Αυτό που θέλω έχει κάτι από τον αέρα σου.
Αυτό που αγαπώ έχει κάτι από το γέλιο σου.

Και πάνω από όλα ποθώ τα μάτια σου,
θα στο λέω ξανά και ξανά 
ακόμα και όταν θα σωπαίνουν τα λόγια. 

Ο χρόνος

Έχεις σκεφτεί ποτέ πως κάτι εύκολο δεν αξίζει όσο κάτι δύσκολο;
Ο εύκολος δρόμος στο τέλος έχει περισσότερες χαρούμενες στιγμές;
Που μπορεί να σε οδηγήσει ο κάθε δρόμος;

Η ασφάλεια του χρόνου δεν θα είναι πάντα εδώ να σε νταντεύει.
Ο χρόνος γίνεται φίλος είτε εχθρός.
Μην αφήσεις τον χρόνο να μπει ανάμεσα μας.

Θα υπάρξει ποτέ ένας δρόμος για εμάς;

Ξανά από την αρχή

Τελικά τα αφήσαμε όλα πίσω και προχωρήσαμε.

Έφτιαξα τις βαλίτσες γρήγορα με λαχτάρα.

Περίμενα πολύ καιρό για αυτή τη στιγμή.

Τη στιγμή που θα μου έδινες να σιδερωμένα ρούχα

να τα τσαλακώσω μέσα στη βαλίτσα.

Που να χωρέσουν όλα. Σου είπα ότι δεν γίνεται να τα πάρουμε όλα.

Κάτι έπρεπε να μείνει πίσω. Δεν μπορείς να προχωράς με βάρος στην πλάτη σου. Μια αρχή ξεκινά πάντα με χαλαρές τις πλάτες και χέρια σφιχτά, γροθιά.

Εξάλλου είχαμε τόσα πολλά καλά και άσχημα που θα έρχονταν στο δρόμο μας, δεν υπήρχε περίπτωση να αντέξουμε και τα παλιά.

Έτοιμοι στην πόρτα, έριξα μια τελευταία ματιά πίσω μας.

Είδα τον κόκκινο καναπέ με δυο λακκούβες στις αγαπημένες μας θέσεις. Στο τραπεζάκι ακόμα δεν έχει φύγει ο λεκές από τον καφέ που έχυσες ένα πρωί καθώς μου έλεγες με ένταση ότι θα με πας εκδρομή.  Ύστερα είδα τις φωτογραφίες στον τοίχο. Ένας τοίχος ολόκληρος με φωτογραφίες και εμείς δεν πήραμε ούτε μια μαζί μας. Μήπως να πάρω εκείνη στα δεξιά; σου είπα. Μου απάντησες ότι μια φωτογραφία δεν θα έκανε τη διαφορά. Έτσι συνέχισα να την κοιτάζω για λίγο ακόμα ώσπου το βλέμμα μου έπεσε τυχαία στο καθρέπτη. Μα πως είμαι έτσι; Εγώ έπρεπε να χαμογελάω τώρα αλλά έχω μια θλίψη στο πρόσωπο. Τα βλέφαρα μου είναι μισάνοιχτα. Δεν ξέρω αν οι μαύροι κύκλοι είναι μεγαλύτεροι από τα πρησμένα μάτια μου και τώρα με πιάνει ένα παράπονο.

Φαντάζομαι το παράπονο είναι λογικό μπροστά στο φόβο μιας νέας αρχής και όλων αυτών που έχουμε περάσει.

Με αγκάλιασες αλλά το δωμάτιο είναι βαρύ, ασήκωτο και η αγκαλιά σου τα κάνει όλα χειρότερα. Πάμε να φύγουμε από εδώ μέσα σου ψιθύρισα και έκλεισα σιγά την πόρτα. Ωστόσο, ο ήχος από το μάνταλο ήταν αισθητός. Αυτός ο ήχος έδωσε το σύνθημα για ένα ακόμα τέλος και μια νέα αρχή.