Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2015

Ζητείται παραλήπτης




Θέλω όλο το πάθος που έχω μέσα μου να στο χαρίσω απόψε.
Δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα περισσότερο, μου φτάνει που υπάρχεις και θέλω να σου δοθώ.

Θα δώσω κορμί και ψυχή. Θα αφήσω τα σώματα μας να τα πλάσει ο πόθος και να τους δώσει διάφορα σχήματα.

Δεν κρατιέμαι απόψε. Δεν υπάρχει σταματημός παρά μονάχα θέληση να έρθω κοντά σου. 
Αχ είναι τόση μεγάλη η θέληση που τα δίνω όλα απόψε για να σου δοθώ.

Μην διστάσεις να με αγγίξεις. 
Μην τρομάξεις αν δεις κάποια άλλη γιατί μέσα μου θα σ’ αγαπώ το ίδιο.  
Μην με αφήσεις να περιμένω.

Παρακάλια για τον έρωτα δεν θα κάνω ποτέ. 
Έτσι και τώρα σε καλώ να έρθεις να μου χαϊδέψεις τις γάμπες και τους μηρούς. 


Σε διαβεβαιώνω  απόψε θέλω να βγάλω όλο το πάθος μου και να στο χαρίσω μέχρι την τελευταία ανάσα. 

Φτάνει να γίνεις παραλήπτης του πόθου.

Τρίτη 7 Ιουλίου 2015

Τέλος σεζόν



Σου αρέσει να είσαι σκλάβος του έρωτα; Δεν χρειάζεται να απαντήσεις. Σε όλους αρέσει.
Κάνεις στα ψέμματα ότι θέλεις να φύγεις αλλά στο τέλος πάλι κλείνεσαι στο κλουβί σου. 
Όταν ερωτεύεσαι δεν κοιτάς τι κάνει ο υπόλοιπος κόσμος έξω από αυτό. Σου αρέσει το κλουβί σου.

Άλλοτε φωτεινό και άλλοτε σκοτεινό, νιώθεις ότι είναι στα μέτρα σου. 
Έχεις  εξάλλου έναν χώρο να ξεκουράζεσαι από την καθημερινότητα και να φορτίζεσαι με πάθος.

Είσαι τυχερός που βρίσκεις κάθε βράδυ δυο χέρια να σε αγκαλιάζουν. 
Είσαι άτυχος που δεν κοιτάς πλέον έξω από τα σύννεφα της ουτοπικής αγάπης σου. 
Αλλά έτσι είναι ο έρωτας, πρέπει να δίνεσαι ολοκληρωτικά.
Να νιώθεις θηρίο και δούλος. Πάνω σε λεπτό σχοινί να ισορροπείς μεταξύ των δυο.

Μόνο που θα πρέπει να προσέξεις κάτι. Να προσέχεις την ψυχή που έχει το πάθος.
Αν πληγώσεις αυτή την ψυχή μπορεί ποτέ ξανά να μην μπορέσει να δώσει πάθος.
Να νομίζει ότι ήταν απλά ένα αντικείμενο πόθου και τίποτα παραπάνω.
Και όμως... η φετινή σεζόν τελείωσε και το χρέος του πάθους, μεγάλο. 

Δευτέρα 16 Μαρτίου 2015

Αυτό που θέλω

Smiley face

Αυτό που θέλω έχει κάτι από τον αέρα σου.
Αυτό που αγαπώ έχει κάτι από το γέλιο σου.

Και πάνω από όλα ποθώ τα μάτια σου,

θα στο λέω ξανά και ξανά 
ακόμα και όταν θα σωπαίνουν τα λόγια. 

Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2015

Ο χρόνος


Έχεις σκεφτεί ποτέ πως κάτι εύκολο δεν αξίζει όσο κάτι δύσκολο;
Ο εύκολος δρόμος στο τέλος έχει περισσότερες χαρούμενες στιγμές;
Που μπορεί να σε οδηγήσει ο κάθε δρόμος;

Η ασφάλεια του χρόνου δεν θα είναι πάντα εδώ να σε νταντεύει.
Ο χρόνος γίνεται φίλος είτε εχθρός.
Μην αφήσεις τον χρόνο να μπει ανάμεσα μας.

Θα υπάρξει ποτέ ένας δρόμος για εμάς;

Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2015

Ξανά από την αρχή



Τελικά τα αφήσαμε όλα πίσω και προχωρήσαμε.
Έφτιαξα τις βαλίτσες γρήγορα με λαχτάρα.
Περίμενα πολύ καιρό για αυτή τη στιγμή.
Τη στιγμή που θα μου έδινες να σιδερωμένα ρούχα
να τα τσαλακώσω μέσα στη βαλίτσα.
Που να χωρέσουν όλα. Σου είπα ότι δεν γίνεται να τα πάρουμε όλα.
Κάτι έπρεπε να μείνει πίσω. Δεν μπορείς να προχωράς με βάρος στην πλάτη σου. Μια αρχή ξεκινά πάντα με χαλαρές τις πλάτες και χέρια σφιχτά, γροθιά.
Εξάλλου είχαμε τόσα πολλά καλά και άσχημα που θα έρχονταν στο δρόμο μας, δεν υπήρχε περίπτωση να αντέξουμε και τα παλιά.

Έτοιμοι στην πόρτα, έριξα μια τελευταία ματιά πίσω μας.
Είδα τον κόκκινο καναπέ με δυο λακκούβες στις αγαπημένες μας θέσεις. Στο τραπεζάκι ακόμα δεν έχει φύγει ο λεκές από τον καφέ που έχυσες ένα πρωί καθώς μου έλεγες με ένταση ότι θα με πας εκδρομή.  Ύστερα είδα τις φωτογραφίες στον τοίχο. Ένας τοίχος ολόκληρος με φωτογραφίες και εμείς δεν πήραμε ούτε μια μαζί μας. Μήπως να πάρω εκείνη στα δεξιά; σου είπα. Μου απάντησες ότι μια φωτογραφία δεν θα έκανε τη διαφορά. Έτσι συνέχισα να την κοιτάζω για λίγο ακόμα ώσπου το βλέμμα μου έπεσε τυχαία στο καθρέπτη. Μα πως είμαι έτσι; Εγώ έπρεπε να χαμογελάω τώρα αλλά έχω μια θλίψη στο πρόσωπο. Τα βλέφαρα μου είναι μισάνοιχτα. Δεν ξέρω αν οι μαύροι κύκλοι είναι μεγαλύτεροι από τα πρησμένα μάτια μου και τώρα με πιάνει ένα παράπονο.
Φαντάζομαι το παράπονο είναι λογικό μπροστά στο φόβο μιας νέας αρχής και όλων αυτών που έχουμε περάσει.

Με αγκάλιασες αλλά το δωμάτιο είναι βαρύ, ασήκωτο και η αγκαλιά σου τα κάνει όλα χειρότερα. Πάμε να φύγουμε από εδώ μέσα σου ψιθύρισα και έκλεισα σιγά την πόρτα. Ωστόσο, ο ήχος από το μάνταλο ήταν αισθητός. Αυτός ο ήχος έδωσε το σύνθημα για ένα ακόμα τέλος και μια νέα αρχή. 

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014

Η αλήθεια μου


Δεν θα μάθεις ποτέ πόσο πολύ σ’ αγάπησα
οτι μπροστά σου γινόμουν ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου
χωρίς να θέλω να σε μαγέψω αλλά να σε αγαλλιάσω.

Δεν είμαι κακός άνθρωπος,
θέλω να είμαι ξεκάθαρος.
Ακόμα και όταν λέω σκληρά λόγια να τα τηρώ.
Να ζητώ συγγνώμη όταν το νιώθω.

Να κλαίω μόνο μπροστά σου γιατί μόνο εσύ
αντέχω να με δεις από τα παλάτια μέχρι τα απομεινάρια της ψυχής μου, να αγγίξεις.

Οι άλλοι δεν είναι καλύτεροι ούτε χειρότεροι μου.
Μα τους άλλους δεν τους ζεις πραγματικά και τρέφεσαι με τις ψευδαισθήσεις που σου δίνουν αντί για πραγματικό γέλιο.

Μόνο εγώ έχω γελάσει μέσα μου με το γέλιο σου.
Μόνο εγώ έχω κλάψει βλέποντας θλίψη στα μάτια σου.

Οι άλλοι είναι απλά εικόνα,
εγώ δίνω και ψυχή μαζί.

Είμαι πιο καλή σε σχέση με μια ίαινα και πιο κακιά από ένα κουνέλι.
Μπροστά σου όμως είμαι πιο αληθινή από ποτέ.

Οι γνωστοί πάντα θα μοιάζουν καλοί άνθρωποι
αφού ακόμα δεν τους έχεις ζήσει.

Πως μπορούμε να πούμε ότι ξέρουμε κάποιον όταν δεν τον έχουμε δει σε κατάσταση θυμού, τρόμου, φόβου και ότι άλλο θέλεις βάλε εκτός από χαράς.
Δεν θα πω χαράς γιατί ένα χαμόγελο όλοι μπορούν να σου δώσουν ακόμα και αν σε μισούν. Πόσοι όμως θα κλάψουν για εσένα; Πόσοι;


Κυριακή 27 Ιουλίου 2014

It happens



It happens when you’re driving with your friends at night and it’s dark outside and the windows are rolled all the way down and you’re singing at the top of your lungs and you feel alive.
It happens when you fall in love with a song.
It happens when you know something big is about to happen.
It happens when you wake up earlier than you should so you just smile a little and hug the pillow and go back to sleep.
It happens when you’re eating ice-cream with your friends at 3am in the morning and you talk about pain and humanity and the universe and no one cares about calories or propriety.
It happens when you find out you’re not alone in what you’re feeling.
It happens when you hug someone you love and you hold them tight and you tear up a little because, in that moment, you understand infinity.
It happens when you reread your favorite book and the way it affects you is still the same.
It happens when you laugh and when you cry.
It happens when you make people smile.
It happens all the time.


Come and seek me by the sea
Bearing nothing, bringing nothing
Drag your barefoot legs to me
I’ll be waiting there, you’ll see.


Δευτέρα 14 Ιουλίου 2014

Με τα μάτια κλειστά


Τώρα πια καταλαβαίνω
ήσουν πάντα γύρω μου
αλλά δεν σε έβλεπα.

Με τα μάτια κλειστά έψαχνα τον έρωτα
ενώ τα δικά σου γυάλιζαν καθώς με κοίταζαν.

Δεν είχαν συναντηθεί ποτέ τα βλέμματα μας
και έτσι ήμασταν δυο ξένοι.

Ώσπου μια μέρα ο αέρας ανασήκωσε μικρούς κόκκους άμμου, 
εσύ έκλεισες τα μάτια να προστατευτείς και έπεσες πάνω μου.

Δεν σε είδα παρα μόνο σε άγγιξα.
Δεν με είδες και όμως ο κόσμος γύρω είπε οτι μου χαμογέλασες.

Γέλια αμηχανίας έτρεχαν γύρω μας
ανάμεσα μας,
παντού. 

Και ύστερα αφού χαλάρωσες,
κάλυψα με τα χέρια μου τα μάτια σου και έπειτα τα άνοιξες.

Τα βλέφαρα μου ήταν ακόμα κατεβασμένα και άρχισα να τρέχω
χωρίς να ξέρω από τι και από ποιον ήθελα να ξεφύγω.

Έσκιζα τον αέρα στη μέση σαν κοφτερό μαχαίρι χωρίς ενδοιασμό.
Έτσι απλά χάθηκα.

Βήμα στο βήμα,
με τον ίδιο ρυθμό με ακολουθούσες 
ώσπου κάποια στιγμή με κοίταξες στα μάτια.

Τώρα πια πόσο χαίρομαι να βλέπω τα μάτια που αγαπώ 
να γυαλίζουν καθώς με κοιτάζουν.

Μείνε μαζί μου όσο αντέξεις.
Απλά μείνε.

Πέμπτη 22 Μαΐου 2014

Έρως


Άμα δεν πάρω έρωτα δεν μπορώ να ανταποδώσω.
Φταίνε μάλλον οι μέρες που με βρίσκουν ξαπλωμένη στο κρεβάτι να ονειροπολώ.
Φταίει πάλι αυτό το ξυπνητήρι που κάθε πρωί μου θυμίζει πως θα σε δω.

Να δώσω και να μην πάρω;
Μα εδώ αγαπητέ μου δεν μιλάμε για αγάπη! Αγάπη, να,  πάρε όση θες. Στη δίνω με όλη μου την καρδιά γιατί ξέρω ότι η αγάπη προκαλεί χαμόγελο στα χείλια.

Έρως σου λέει, χα! Για πες μας τι ξέρεις και εσύ από έρωτες; Από ανεκπλήρωτους μέσα στο μεθύσι πόθους; Από ραβασάκια που ενώ  τα γράφεις με τόση δυναμικότητα ύστερα τα σκίζεις μανιωδώς;
Αυτό που καλούμε έρωτας είναι το κάτι άλλο. Πλέον την βρομίζουν αυτή τη λέξη, θεωρώντας την συνώνυμη με άλλες . Μα μην σε ξεγελάνε, δεν υπάρχουν συνώνυμες.

Ο έρωτας σε βρίσκει  όταν πλέον δεν τον αναζητάς.

Πέταξα το ξυπνητήρι και πλέον δεν μένω ώρες στο κρεβάτι με τα μάτια ανοιχτά.
Δεν σε αναζητώ πλέον.

Έρως σου λέει, χα! 

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...