Κυριακή 29 Ιουλίου 2012

"Για πάντα μαζί"



Μακάρι να είχα λίγο χρόνο παραπάνω να σε αγκαλιάσω. Οι ώρες περνούν γρήγορα και δεν νιώθω έτοιμη να σ' αφήσω να φύγεις!

Θυμάμαι τις μελισσούλες που μας μάθαιναν να πετάμε όταν ήμασταν μικροί. Θυμάμαι το πάθος που ανακαλύψαμε μαζί.Το πρώτο δοντάκι που έβγαλες πρώτος εσύ. Την πρώτη φορά που χτύπησα, μου φίλησες την πληγή.Θυμάμαι επίσης σκονάκια στο σχολείο και μια μπάλα ποδοσφαίρου να κλωτσάς δήθεν τυχαία προς το μέρος μου.

Περπατήσαμε σε δρόμους με δέντρα, ερημιές, δρόμους γεμάτους φως, φανταστικούς, δρόμους δίχως γυρισμό.

Τι κι αν καμιά φορά ξεφεύγαμε στα λόγια, η αλήθεια είχε τον κυρίαρχο ρόλο στη σχέση μας. Εδώ, στον παράδεισο μας, μου έμαθες να ηρεμώ.

Και έτσι μια μέρα η αθωότητα έγινε πάθος, το πάθος μας!
Αυτό όμως μπορεί να γίνει στάχτη;
Μην φύγεις!

Τα λόγια είναι εύκολα, μα για να πράξεις σωστά πρέπει να είσαι αποφασισμένος. Δεν είναι εύκολο να ξεχάσεις αυτό που σε κάνει ευτυχισμένο. Δεν είναι σωστό να αφήσεις αυτό που αγαπάς.

Μα ποια είμαι εγώ για να σε κρατήσω δίπλα μου;
Μπορεί αυτή που μοιράστηκες για πρώτη φορά το παγωτό σου. Ίσως αυτή που σ' έκανε να νιώσεις ποθητός. Ίσως αυτή που σ' έκανε να γελάσεις σαν μικρό παιδί. Μα σίγουρα αυτή που σε ονειρεύεται σχεδόν κάθε βράδυ.

Μάλλον είναι καλύτερα να φύγω γιατί όταν χάνουμε κάτι, τότε καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικό ήταν για εμάς!

Και αναρωτιέμαι, για πόσο άραγε θα κρατήσει το δικό μας "για πάντα μαζί";

Κυριακή 24 Ιουνίου 2012

Πίσω από την ασχήμια του καθρέφτη

Αφού με πληγώνεις
πως μπορώ να ξεχάσω;

Τα σημάδια από τις πληγές μου σαν τα βλέπω
πονάω ξανά.

Δεν μπορώ τις φωνές,
με κάνουν κομμάτια.

Μεγαλώνω, πονώ, ξεπερνώ και χαμογελώ.

Αφού το ξέρεις,
δεν μ' αρέσει να με βλέπω θλιμμένη στον καθρέφτη.
Ούτε και εσύ το θέλεις αυτό.

Λίγα πράγματα είναι αναπόφευκτα στη ζωή,
γιατί να τα κάνουμε περισσότερα;

Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012

Το λάθος οδηγεί στη γνώση



Λαχταρώ αγκαλιές και φιλιά.
Αναζητώ χρώματα και χαμόγελα.
Κάποτε όλα αυτά ήσουν εσύ.

Εσύ εδώ,
εγώ δίπλα
και η καρδιά σου κάνει περίπατο σε σκοτεινά σοκάκια.

Τα ψυχρά σου λόγια κρύβονται κάτω απ' το δέρμα μου
και με κρυώνουν.

Εξάλλου η καρδιά σου  έχει ήδη βρει μια άλλη παρέα να περνάει καλά.
Όμως όντως περνάει καλά;

Μα νιώσε την! Της κάνεις κακό.
'Ανθρωποι γεμάτοι ζήλια και πονηρές σκέψεις τη βιάζουν.

Αν δεν μπορείς να προστατέψεις την καρδιά σου,
τότε πως είσαι σίγουρος ότι ζεις σωστά;

Κάποτε ήσουν αλλιώς.
Κάποτε αγαπούσες ό,τι είχες και το φρόντιζες.

Κάποτε μ' αγαπούσες.
Κάποτε με φρόντιζες.

Τρίτη 12 Ιουνίου 2012

Αδιάβαστος


Σαν απροειδοποίητο διαγώνισμα είναι ο έρωτας και εσύ αδιάβαστος.
Μα προσπαθείς έστω και στην τύχη ή βασισμένος σε παλιές θεωρίες να ανταπεξέλθεις.
Αυτές οι θεωρίες είναι που χαλάνε μια σχέση γιατί η κάθε σχέση είναι διαφορετική και δεν βγαίνει σε καλό όταν συγχέεις την παλιά με την τωρινή. Εκείνη ήταν μια απάτη, εγώ μια κόλλα από χαρτί γεμάτη λέξεις βασισμένες σε διάφορα αισθήματα.
Γεμάτη αλήθειες.


Σάββατο 12 Μαΐου 2012

Πιστεύω σ' αυτά που έχασα

Πάνω που νιώθω δυνατή έρχεται ο χρόνος και μου καίει τα φτερά.
Οι μέρες μου κοκτέιλ συναισθημάτων.
Βαδίζω εκεί που με οδηγούν τα γεγονότα.
Όσο και αν θέλω να επαναστατήσω, δεν μπορώ.
Έχω χάσει τη φωνή μου.


Η ζωή πέρα από την αντοχή, μου έκλεψε και τη μιλιά.
Δεν μπορώ να την πάρω πίσω, δεν μου την δίνει και κανείς δεν συμμαχεί μαζί μου.
Κανείς δεν αντιλέγει με τα θέλω της.
Οι λιγόψυχοι κάνουν κύκλους, μα εγώ δραπέτευσα από τον δικό μου και πλέον με κυνηγάνε όλο και πιο πολλοί. Όλοι και πιο πολύ και εγώ τρέχω, τρέχω ν' αλλάξω το μέλλον μου.


Πιστεύω σε ό,τι έχασα και αυτό μου δίνει αντοχή.
Αποκρούω ό,τι με γονάτισε μέχρι τώρα στη ζωή μου.
Εξάλλου, με καλούν αυτά που θέλω να γνωρίσω και εγώ θαμπωμένη από τη χαρά και την ανάγκη μου τρέχω ακόμα πιο πολύ.
Φοβάμαι όμως μην σκοντάψω και πέσω αλλά ό,τι και αν γίνει θα σηκωθώ και θα συνεχίσω να περπατώ μέχρι να φτάσω στο στόχο μου, στον προορισμό μου, στο λόγο που χρωστώ τη ζωή μου.

Τετάρτη 2 Μαΐου 2012

Το ποτό μου



Από πότε με ξέρεις;
Από πότε σε ξέρω;

Τώρα σε μαθαίνω.
Τώρα με φοβάσαι.

Έλα να χορέψουμε
και κράταμε σφιχτά για να μην πέσω.

Έλα να γελάσουμε,
κάτι τέτοιες στιγμές δεν σε χορταίνω.

Όσο διαφορετικός είσαι από εμένα
άλλο τόσο μοιάζουμε.

Είμαι σταγόνα από κόκκινο κρασί
και εσύ σταγόνα από κονιακ.

Δεν φαντάζεσαι πόσο μου αρέσει να μεθώ τα βράδια με κονιακ...

Μου αρέσει να χορεύουμε και να μιλάμε.
Μου αρέσει να τρέχουμε και να γελάμε.
Μου αρέσει η σκιά σου δίπλα στη δική μου.

Σου φιλώ ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί με προσέχεις.
Μην με φοβάσαι, σ' αγαπώ.


Πέμπτη 19 Απριλίου 2012

Δια δυο




Θέλουν και οι δυο να με κάνουν να γελώ.

Τραγούδια μου αφιερώνουν
και στίχους γράφουν για εμένα.

Προσπαθούν να με κερδίζουν κάθε στιγμή.
Το ενδιαφέρον μου τραβούν
με τα μαγικά τους λόγια.

Δεν γνωρίστηκαν ποτέ
και δεν βρέθηκαν ποτέ στον ίδιο χώρο.
Όμως μοιάζουν πολύ,
σα να προσπαθεί ο ένας ν' αντιγράψει τον άλλο.

Τη μόνη διαφορά τους, την ορίζω εγώ.

Ο ένας να με ξυπνάει με φιλιά και με χαρά
και ο άλλος να θεραπεύει τις πληγές μου
καθώς με αγκαλιάζει το βράδυ.

Κάποιος να μου δίνει δύναμη
και κάποιος άλλος να με ηρεμεί.

Κάποιος να δίνει την αρχή
και κάποιος άλλος το τέλος.

Αξίζουν και οι δυο αγάπη και ευτυχία.
Μα ο χρόνος τρέχει και η διάρκεια από δυο ζωές,
δεν μπορεί να χωρέσει σε μια.

Παρασκευή 16 Μαρτίου 2012

Μαραθώνας συναισθημάτων

Τα συναισθήματα μου
σαν αθλητές σ' αγώνα
τρέχουν να κερδίσουν το παρόν.


Δεν υπάρχει τίποτα ξεκάθαρο
ώσπου να βγει κάποιο νικητής.


Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει
αυτός ο αγώνας.

Τη στιγμή που νιώθω σιγουριά, κάτι γίνεται
και βρίσκομαι ξανά στο κενό.


Παίζω με τις λέξεις
και δελεάζω τους πάντες γύρω μου.


Από τη μια να σε ρωτώ και να σιγουρεύομαι ότι μ' αγαπάς
και μετά από την άλλη να ρωτάω εγώ τον εαυτό μου
και να αλλάζω γνώμη...


Σ' αγαπώ τώρα.
Αύριο ίσως να είναι αργά.
Χτες μου έλειψες.
Σε κανα δύο ώρες αντίο.


Η θλίψη έφτασε στο τέλος της γραμμής.
Έχει βγει πρώτη.
Για αύριο δεν ξέρω,
ίσως πρώτος φτάσει ο θυμός ή μάλλον μπορεί και η τόλμη.

Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012

Φαίνομαι;

 Μπήκε στη ζωή μου ξαφνικά μια μυστήρια μορφή,
η δική σου μορφή
και άρχισε σιγά σιγά να κερδίζει χώρο στην καρδιά μου.

Ήταν γραφτό να γνωριστούμε.
Έχουν γίνει τόσα πολλά
και όλα οδηγούσαν σε εσένα.

Άργησες να με κατακτήσεις,  
άργησα και εγώ να σε θελήσω.

Όμως τώρα πια έχω έναν άνθρωπο ακόμα να με σκέφτεται
και να με προστατεύει από του κόσμου την ασχήμια.

"Φαίνομαι;" σε ρωτώ
"Όχι, τώρα σε έχω κρύψει στην αγκαλιά μου" μου απαντάς.

Έχω ένα αγόρι δίπλα μου,
με το οποίο θέλω να περπατήσουμε μαζί στα μονοπάτια της ζωής
και όπου αυτή μας βγάλει
εξάλλου εδώ πλέον υπάρχει πολλή αγάπη.

Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012

'Ενας χτύπος στην πόρτα μου

Μια μορφή πίσω από την  πόρτα.
Ήρθε η αγάπη να με βρει!
Χαμογελά, όμως στα χείλη της διακρίνω μια αμηχανία.

Είναι αγνή,
μα με δύο μάτια πονηρά μου ζητάει μια ακόμα ευκαιρία.

Όταν η αγάπη κάνει λάθη,
ο έρωτας τα σβήνει μ' αναφιλητά.

Και έτσι όταν έρχεται η στιγμή
να πάρω την απόφαση να φύγω,
μετά από ένα άγγιγμα και ένα φιλί στα μάτια
αλλάζω γνώμη
και τελικά παρακαλώ από αυτό το πάθος
ποτέ να μην ξεφύγω.

Ήσουν χτες, σήμερα
μα και αύριο ελπίζω να είσαι εδώ,
για να με πάρεις αγκαλιά και να μου πεις
"ούτε και εγώ ξέρω το πόσο πολύ σ' αγαπώ".




Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...