Παρασκευή 16 Μαρτίου 2012

Μαραθώνας συναισθημάτων

Τα συναισθήματα μου
σαν αθλητές σ' αγώνα
τρέχουν να κερδίσουν το παρόν.


Δεν υπάρχει τίποτα ξεκάθαρο
ώσπου να βγει κάποιο νικητής.


Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει
αυτός ο αγώνας.

Τη στιγμή που νιώθω σιγουριά, κάτι γίνεται
και βρίσκομαι ξανά στο κενό.


Παίζω με τις λέξεις
και δελεάζω τους πάντες γύρω μου.


Από τη μια να σε ρωτώ και να σιγουρεύομαι ότι μ' αγαπάς
και μετά από την άλλη να ρωτάω εγώ τον εαυτό μου
και να αλλάζω γνώμη...


Σ' αγαπώ τώρα.
Αύριο ίσως να είναι αργά.
Χτες μου έλειψες.
Σε κανα δύο ώρες αντίο.


Η θλίψη έφτασε στο τέλος της γραμμής.
Έχει βγει πρώτη.
Για αύριο δεν ξέρω,
ίσως πρώτος φτάσει ο θυμός ή μάλλον μπορεί και η τόλμη.

Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012

Φαίνομαι;

 Μπήκε στη ζωή μου ξαφνικά μια μυστήρια μορφή,
η δική σου μορφή
και άρχισε σιγά σιγά να κερδίζει χώρο στην καρδιά μου.

Ήταν γραφτό να γνωριστούμε.
Έχουν γίνει τόσα πολλά
και όλα οδηγούσαν σε εσένα.

Άργησες να με κατακτήσεις,  
άργησα και εγώ να σε θελήσω.

Όμως τώρα πια έχω έναν άνθρωπο ακόμα να με σκέφτεται
και να με προστατεύει από του κόσμου την ασχήμια.

"Φαίνομαι;" σε ρωτώ
"Όχι, τώρα σε έχω κρύψει στην αγκαλιά μου" μου απαντάς.

Έχω ένα αγόρι δίπλα μου,
με το οποίο θέλω να περπατήσουμε μαζί στα μονοπάτια της ζωής
και όπου αυτή μας βγάλει
εξάλλου εδώ πλέον υπάρχει πολλή αγάπη.

Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012

'Ενας χτύπος στην πόρτα μου

Μια μορφή πίσω από την  πόρτα.
Ήρθε η αγάπη να με βρει!
Χαμογελά, όμως στα χείλη της διακρίνω μια αμηχανία.

Είναι αγνή,
μα με δύο μάτια πονηρά μου ζητάει μια ακόμα ευκαιρία.

Όταν η αγάπη κάνει λάθη,
ο έρωτας τα σβήνει μ' αναφιλητά.

Και έτσι όταν έρχεται η στιγμή
να πάρω την απόφαση να φύγω,
μετά από ένα άγγιγμα και ένα φιλί στα μάτια
αλλάζω γνώμη
και τελικά παρακαλώ από αυτό το πάθος
ποτέ να μην ξεφύγω.

Ήσουν χτες, σήμερα
μα και αύριο ελπίζω να είσαι εδώ,
για να με πάρεις αγκαλιά και να μου πεις
"ούτε και εγώ ξέρω το πόσο πολύ σ' αγαπώ".




Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2012

Φύγε



Άσε με ήσυχη!
Μπορεί η μοναξιά να είναι σκληρή
αλλά πίσω της κρύβεται η πλήρης ηρεμία.

Θέλω να μείνω μόνη μου,
με τον εαυτό μου να λογαριαστώ.
Στο δέρμα μου αν κόλλησες
θα με γδάρω.
Θέλω να βρω το δικό μου ρυθμό.

Άφησε με ήσυχη γιατί θέλω να γίνω αληθινή.
Με έχουν πλάσει τα δρώμενα και δεν μου αρέσει αυτό το κορμί.

Θέλω να αλλάξω!
Θα με ζωγραφίσω όπως πάντα ονειρευόμουν
και αν αγαπήσεις τον πραγματικό μου εαυτό
θα σε βάλω στην ψυχή μου,
τα φώτα της να ανάβεις κάθε φορά που οι άνθρωποι θέλουν να με θάψουν στο σκοτάδι...

Τρίτη 3 Ιανουαρίου 2012

Λείπεις



Λείπεις εσύ και όλα παράξενα φαντάζουν
Είναι φορές που ψάχνω μέσα στο πλήθος να σε βρω.
Λείπεις εσύ που πάντα όταν με αγκάλιαζες χανόταν όλη η Γη.

Πόσο λάθος φαίνονται όλα πλέον.

Τίποτα σωστό.
Τίποτα στην ώρα του.
Τίποτα αρκετό.

Πριν υπήρχε το τέλειο και τώρα ο συμβιβασμός.

Λείπεις εσύ και όλα μένουν πίσω,
λες και ψάχνουν να σε βρουν
για να τα βάλεις εσύ στη θέση τους.
Λείπεις εσύ που πάντα για εμένα τα κατάφερνες όλα.

Τίποτα απόλυτα ευχάριστο.
Πλέον σε όλα υπάρχει μια ρωγμή
είτε μεγάλη είτε μικρή
όμως πάντα είναι αρκετή για να μην χαρώ.

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

Καλημέρα κόσμε




Μέσα στην μελένια αυγή,
ξυπνάει ο κόσμος.

Χρυσές ακτίνες φωτός
και ένα χασμουρητό.

Κάποιοι νυστάζουν ακόμα
και άλλοι έχουν ήδη σηκωθεί.

Πληθείτε στο πρόσωπο και στο στόμα.
Καθαρή μορφή και ανθρώπινη φωνή.

Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011

Δεν με συγχωρώ

Γιατί σταμάτησα να πιστεύω στον έρωτα; Ποια ήταν αυτή η αρρωστημένη αιτία που με οδήγησε εδώ; Νιώθω οτι προδόθηκα από τα ίδια μου τα συναισθήματα! Εξαπάτησα τον εαυτό μου βλέποντας τα υγρά μάτια μου στον καθρέφτη. Αφού ήξερα πως ο έρωτας είναι κάτι δυνατό από μόνος του, δεν έπρεπε να πιστέψω στην εξέλιξη.
Όπως αρχίζει ο έρωτας, έτσι συνεχίζει και με αυτόν τον τρόπο τελειώνει! Νιώθω τόσο κάθετα και σκληρά  τα λόγια μου, που μου σκίζουν τη γλώσσα. Το βλέμμα θολό και το μυαλό να ψάχνει λύσεις για αυτό που είναι ήδη γραφτό.
Δεν έπρεπε να παρασυρθώ από τις ανέμελες σκέψεις. Αυτές χάνονται με το πέρασμα του χρόνου. Τις πράξεις μου τώρα τι να τις κάνω;
Δεν κρύβονται, δεν ξεχνιούνται, δεν τις συγχωρώ...
Ο έρωτας θα γεννηθεί και αύριο, θα έχει δυνατό χτύπο και θα σε κάνει θηρίο για αγάπη. Έχε τα μάτια σου ανοιχτά!
Μην ακολουθείς τα ήσυχα μονοπάτια, άμα δεν τον ακούσεις, δεν πρόκειται ποτέ να δεις τον καταρράκτη.

Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011

Μετανιώνω


Αλλάζουν οι στιγμές μέσα σε δευτερόλεπτα!
Τη μια νιώθω χαρούμενη
και την άλλη προσγειώνομαι στην ωμή πραγματικότητα.


Γιατί αλλάζουν τόσο γρήγορα οι στιγμές;
Τη μια νιώθω μοναδική
και την άλλη ένα κορμί που εκπληρώνει πόθους.


Η μαγεία δεν υπήρξε ποτέ και ούτε θα υπάρξει.
Πάντα μόνη θα πρέπει να την φτιάχνω,
ενώ στο επόμενο λεπτό θα μου την καταστρέφουν.


Άμα χαρώ τώρα
θα πικραθώ μετά.
Θέλω να χαρώ, μα θα πονέσω μετά.


Όσο και αν υπόσχομαι στον εαυτό μου ότι δεν θα ονειρευτώ,
όταν έρχεται η στιγμή παραδίνομαι και αυτό είναι το μειονέκτημα μου.


Το ευαίσθητο σημείο μου και μια Ιθάκη.
Το ευαίσθητο σημείο μου και μια ακόμα απογοήτευση!


Είναι μέρες που θέλω να φύγω από το γλυκό κεντρί σου
και άλλες που μου λείπεις,
μα συνήθως όταν είμαι κοντά σου
πονάω.

Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

Μου λείπεις



Έχω πέντε μέρες να σ' αγγίξω,
χρειάζομαι την αγκαλιά σου.

Εσύ ξέρεις πότε αναζητώ τη σιωπή
και με παίρνεις μόνο αγκαλιά.

Μου λείπεις.

Δεν είμαστε άτυχοι
όχι, δεν το πιστεύω αυτό
όμως η ατυχία πέρασε αυτόν τον καιρό και από εμάς

Θέλησε να μας χαλάσει τα ζαχαρένια σχέδια μας
και το κατάφερε.

Έκανα υπομονή μέχρι τώρα.
Πλέον δεν θα αντέξω άμα δεν σε δω.

Μου λείπεις σου λέω!

Γελάς γιατί σου αρέσει να τ' ακούς,
όμως εγώ στεναχωριέμαι και δεν στο δείχνω.
Έχεις ήδη πολλά να σ' απασχολούν.

Μου λείπει το χάδι σου.
Μου λείπει η μορφή σου.
Και περιμένω τη στιγμή που θα γίνω ξανά δική σου.

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

Για εμένα

Δεν ξέρω τι ήμουν στην αρχή για εσένα. Ίσως απλά μια μορφή, όταν για κάποιους άλλους ήμουν ο παράδεισος για χρόνια αν και δεν τους άφησα καν να με αγγίξουν.


Όταν έμαθα, όταν τα μάτια μου αντίκρισαν την πίκρα έμεινα όρθια. Δεν τόλμησα να αφήσω τον εαυτό μου να πέσει, κομμάτια να γίνει, στο χώμα να θαφτεί. Είμαι εγωίστρια γιατί δεν θα αφήσω τον εαυτό μου να πονέσει. Το έχει πάθει ήδη αρκετές φορές και έχει αντέξει μέχρι εδώ.


Έτσι λοιπόν όπως μένω σκληρή με το παρελθόν μου, θα μείνω στο παρόν και στο μέλλον.
Πικραίνομαι γιατί αλλιώς έβλεπα τα πράγματα και αλλιώς είναι.
Πικραίνομαι γιατί κάτι με βαραίνει από τα παλιά.


Υπάρχει κάτι που μου ξύνει τις πληγές μου και δεν πρόκειται να δείξω ευαισθησίες. Θα φανώ και πάλι δυνατή...

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...