Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2010

Παρακμή




Άραγε που να είσαι
που πας και τι κάνεις τα βράδια
άραγε που πας και δεν μου μιλάς.

σβηστά τα φώτα
σιωπή παντού τριγύρω
και μια λάμψη στα μάτια 
"φώναξε μου, αν θέλεις να μείνω"

Μόνο μια χάρη σου ζήτησα και εγώ
έμεινα εδώ να περιμένω 

νόμιζα πως κάτι θα δω,
μα ήταν ψέμα σαν και σ' ένα αυτό.

Άραγε που να είσαι
που πας και τι κάνεις τα βράδια
άραγε που πας και δεν μου μιλάς.

Ένα μπουκάλι στα χέρια κρατάς 
γελάς στους γύρω
ανάβεις τσιγάρο και ρουφάς
δεν μου μιλάς, δεν μου μιλάς.

Άραγε που να είσαι
που πας και τι κάνεις τα βράδια
άραγε που πας και δεν μου μιλάς.

Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

Αόρατη επαφή

Χαράζει
και δεν φαντάζεσαι η αυγή
πόσο σου μοιάζει

θα σε ψάξω
θέλω να σε βρω
δεν μπορείς να μου κρυφτείς

κοντοστέκεσαι πίσω από την άγνοια
μα, σε παρακαλώ
έλα μαζί μου σύμμαχος κατά της σιωπής.

ακόμα και αν ο νους κάνει παραλληλισμούς
μην τον ακούς.
κάνε μου την χάρη,
για εμένα μόνο αυτό ζητώ.

εξάλλου, ποιος νοιάστηκε για τα λεπτά;
ποιος για τα ρολόγια;

όλα αυτά είναι περιττά
τώρα πια δικιά μας η ώρα.

έχω ανάγκη να σου πω,
όσα δεν άκουσες ποτέ.

θέλω να νιώσεις
πως έχεις φτάσει στα πέρατα της γης.

εν λόγο τιμής,
πόσο θα 'θελα να 'μασταν ναυαγοί στο ίδιο νησί.

χωρίς χρόνο, εκεί.

αντίο καθημερινή, μηχανική ζωή.

Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010

Φλόγες

Απόψε ένιωσα πως θα ήταν
Πιο πολύ από κάθε φορά
Τη χειρότερη στιγμή με τον καλύτερο τρόπο
Το ένιωσα

Θα ήταν όμορφο αλλά άκαιρο
Ανατριχιαστικό θα ηταν
Σιδερένιες αλυσίδες θα έσπαγε
Θα...

Μου λένε πως καίγεσαι
Πως δε μπορείς να ησυχάσεις
Μα δεν τους πιστεύω
Πως να καείς άμα σε λούζουν με νερό;

Εγώ, ναι, καίγομαι
Και βρεγμένη πιάνω φωτιά
αλλά εσύ όχι.
Θυμάσαι αλλά δεν καίγεσαι

Ανασαίνω
Μιλώ με το νερό
Του ψιθυρίζω
Χτυπώ τον αέρα
Κανείς δεν ξέρει τίποτα
Κανένας δεν καταλαβαίνει

Είσαι εδώ πάλι
Όπως πάντα
Εδώ, για να κόψεις τα φτερά της νεοαποκτηθέντας ελευθερίας
Εδώ, για να κλέψεις
Να στοιχειώσεις

Και πάμε πάλι
Το δέρμα, να καίει
Το άγγιγμα, να καίει

Και δεν μπορώ να αναπνεύσω
Δεν μπορώ να ονειρευτώ

Είσαι εδώ πάλι
Όπως πάντα
Εδώ, για να μπερδέψεις το μυαλό της ιδιόμορφης σκλαβιάς
Εδώ, για να παίξεις
Να ζεις

Και πάμε πάλι
Το δέρμα, να καίει
Και εσύ

Η ψυχή, τα όνειρα
Η ζωή μου
Στη φωτιά

Όχι,δεν περιμένω πια
απλά ελπίζω.

Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Πικρό αστείο

Μου λείπεις 
και αυτή η έλλειψη
γεννά μέσα μου 
αγάπη για εσένα.

Δεν ξέρω αν θυμάσαι
έστω δυο λόγια
που είχα κάποτε πει

Μάλλον κάποιες φορές
με θυμάσαι...
Μπορεί και εγώ να σου λείπω.

Ίσως τώρα να χαμογελάς,
να διασκεδάζεις,
να ονειρεύεσαι.

Ίσως τώρα να θυμώνεις με τον εαυτό σου,
να λυπάσαι,
να βρίζεις.

Δεν ξέρω αν θυμάσαι 
έστω και δυο λόγια
που είχα κάποτε πει

Ένα "σ' αγαπώ" για αστείο
και "το εννοώ" που δεν ακούστηκε ποτέ.

Το ξέρω πως μ' αγάπησες
μα μπορεί τελικά να μην ήταν αρκετό
γιατί αλλιώς θα είχε ακουστεί.

Ένα "σ' αγαπώ" ποτέ δεν άκουσα
ούτε καν για αστείο.

Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010

Ντο, Ρε, Μι.

Παίξε μουσική για εμένα,
κάτσε στο πιάνο σου
και κλείσε τα μάτια.

θυμήσου δικές μας 
όμορφες στιγμές.

ακούμπα τα δάκτυλα σου στα πλήκτρα
και άφησε τις νότες να κλέψουν την ψυχή σου.

Άκου τη μουσική σου,
ήμουν για κάποτε δική σου.

Άκου την καρδιά σου,
μπορείς να το νιώσεις
είμαι και τώρα κοντά σου.

κουνάς ανάλαφρα τα μαλλιά
ίσα που φτάνουν στα μάτια σου.

Ξανθές ακτίνες φωτός
μαζί με μαύρο και άσπρο.

Ακολουθώ και 'γω το ρυθμό σου.
Μαγεύομαι απ' τη μορφή σου.
Θέλω να 'μαι μαζί σου.

Σιγοτραγουδάς δυο-τρεις στίχους.
Δεν ακούω.
Φωναξέ το, σου φωνάζω.

Πιο δυνατά τώρα μιλάς.
Πέσ' το μου ακόμα πιο δυνατά, σου φωνάζω.

Και τότε δυναμώνει ο ρυθμός,
τα δάκτυλα τρέχουν.

Κυνηγά το ένα το άλλο.
Μπρος, πίσω.
Μπρος, πίσω.

Όλα δυναμώνουν.
Όλα γίνονται πιο έντονα.

Η ψυχή σου χορεύει τρελαμένη
στο ρυθμό που την έχεις δέσμια.

Δεν την αφίνεις να πάρει ανάσα.

Ξεθεωμένη πια,
σου ζητά να ξεκουραστεί.

Εσύ σκύβεις το κεφάλι,
χαμογελάς πονηρά
και μου κλείνεις το μάτι.

Σου υπόσχομαι πως και αύριο θα χορεύω για εσένα.



Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

Ταξίδι, ταξιδάκι



Φτιάχνω ένα πλοίο από ξύλο κερασιάς.
Ράβω κατάλευκα πανιά 
και βάζω πλώρη για το άπειρο.

Μαζί μου θα πάρω τη μοίρα μου
και τρεις φίλους.
Την αλήθεια, την γνώση και τον οπτιμισμό.

Θα 'χω επίσης δύο δούλους,
την μοναξιά και το μίσος.

Στα τάρταρα θα τους δώσω να τους βασανίσουν
και άμα περάσουμε χώρες της ανατολής με ιθαγενείς,
θα τους δώσω να τους φάνε.

Καπετάνιος μου θα είναι η ελπίδα!

Με πατέρα τον ουρανό και μάνα τη θάλασσα
δεν φοβάμαι τίποτα.

Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

Είμαι θύμα των χεριών σου


Ρωτάω την ψυχή μου
να μου πει τι θέλει

Σιωπή παντού

Πού ήσουν τόσα χρόνια;
Σε ποιας το άγονο κορμί ήσουν ναυαγός;

Εγώ ήμουν πάντα εδώ.
Σε περίμενα 
και ας μην ήξερα το όνομα σου, την μορφή σου

Στα όνειρα μου
μύριζα την κολόνια σου

Στην καθημερινότητα μου χαμογελούσα
περιμένοντας να σε δω

Αλλά τώρα είμαι μαζί σου,
μόνο εγώ και εσύ!

Άγγιξε με όπως δεν άγγιξες ποτέ καμία άλλη
Φίλησε με σαν να 'ναι η τελευταία φορά


Άσε τον έλεγχο 
και πιάσε το κορμί μου
με τα δυο σου χέρια

Θα είμαι εδώ για εσένα,
με δεμένα μάτια

Θα είμαι εδώ για εσένα,
με ανοιχτά τα αισθήματα μου

Εσύ να μου δείχνεις το δρόμο της αγάπης σου
και εγώ να σε αφήνω να κάνεις περιπάτους 
στα άβατα της ψυχής μου

Σε παρακαλώ μόνο, να μην τρέχεις
περπάτα σιγά
άσε και εμένα ν' απολαύσω το κάθε βήμα σου.


Αγκάλιασες την ψυχή μου,
εισέπνευσες τον αναστεναγμό μου
και έτσι κατάφερες να κάνεις την καρδιά μου 
να μιλά, να φωνάζει
και τελικά να σ' αγαπάει.

Θα είσαι για πάντα εδώ;
με ρωτά και ύστερα δακρύζει.

Τετάρτη 4 Αυγούστου 2010

Τι μπορώ να κάνω για εσένα

--> 
Το σίδερο στην σάρκα μου
Και ο καπνός στην ατμόσφαιρα
Τα κάνουν όλα πιο δύσκολα
Τι θέλεις να κάνω;

Αν μπορούσα να ανοίξω τα μάτια
Και το στόμα να κλείσω
Να σταματήσω τις φωνές
Τα ουρλιαχτά να πνίξω

Αν μπορούσα να σκίσω
Το σκοινί που σε κλέβει
Και ζωή να μεταγγίσω
Στο σόμα που γέρνει

Αν μπορούσα να πάρω
Τη μορφή της ζωής σου
Ουράνιο τόξο να γίνω
Της χθεσινής βροχής σου

Και αν εσύ με σκεφτόσουν
Προτού φύγεις ταξίδι
Σε μέρη και χώρες
Που έχουν πάει άλλοι ήδη

Τότε το κορμί αυτό
Που κρατάω εγώ στα χέρια
Θα είχε ακόμα αναπνοή
Και όχι θέση στα αστέρια.

Σάββατο 31 Ιουλίου 2010

Παρασκευή 2 Ιουλίου 2010

άτιτλο*



Το μέλλον δεν με τρομάζει.
Μια νύχτα μου έδειξε το σκληρό του πρόσωπο
και έκτοτε το έχω συνηθίσει.

Νιώθω τυχερή και άτυχη

Πόσο χαίρομαι γι' αυτά που έχω ζήσει .
Απέραντη δύναμη νιώθω μέσα μου 
απ' την αγάπη που έχω προσφέρει και έχω δεχτεί.

Πόσο λυπάμαι για ό,τι έχω χάσει και έχω πληγωθεί.
Απέραντη πίκρα έχω νιώσει απ' την αδικία της ζωής.

Δεν έχω εχθρούς,
 εγώ έχω συνοδοιπόρους.

  Νιώθω τυχερή και άτυχη.
    Αδύνατον να γράψω τι νιώθουν άλλοι ...

                         

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...