difference

Δεν το σκέφτηκα ποτέ έτσι.

Ότι εγώ και εσύ σημαδεύουμε την αγάπη....

άτιτλο*

Το μέλλον δεν με τρομάζει.

Μια νύχτα μου έδειξε το σκληρό του πρόσωπο

και έκτοτε το έχω συνηθίσει.

Νιώθω τυχερή και άτυχη

Πόσο χαίρομαι γι' αυτά που έχω ζήσει .

Απέραντη δύναμη νιώθω μέσα μου 

απ' την αγάπη που έχω προσφέρει και έχω δεχτεί.

Πόσο λυπάμαι για ό,τι έχω χάσει και έχω πληγωθεί.

Απέραντη πίκρα έχω νιώσει απ' την αδικία της ζωής.

Δεν έχω εχθρούς,

 εγώ έχω συνοδοιπόρους.

  Νιώθω τυχερή και άτυχη.

    Αδύνατον να γράψω τι νιώθουν άλλοι ...

                         

Η τύχη δεν σ' αγαπάει

Η τύχη δεν σ' αγαπάει.

Μόλις της δείξεις ότι την εμπιστεύεσαι σε κάνει ότι θέλει

και της αρέσει να σε χρησιμοποιεί.

Η τύχη δεν νιώθει, δεν πονά, δεν αισθάνεται.

Εμείς οι άνθρωποι φτιάξαμε αυτή τη λέξη για ν' αποδίδουμε κάπου τα μικρά συμβάντα.

Αν πιστεύεις σ' αυτή δεν πρέπει ποτέ να της το δείξεις,

γιατί θα σου πάρει κάτι που έχεις και αγαπάς ή δεν θα σου δώσει κάτι που θέλεις.

Αν πάλι, αδιαφορείς για την έννοια της και δεν την θες στη ζωή σου, 

αυτή θα έρθει από μόνη της, ακάλεστη και ελκυστική...

Εγώ, εσύ, εμείς, όλοι 

γινόμαστε πιόνια της.

Γιατί  δεν μπορώ να της αντισταθώ

              δεν μπορείς να της αντισταθείς

            δεν μπορούμε, δεν μπορούν...

Ακούει τη φωνή της ψυχής μου και κάθε φορά που λέω από μέσα μου τι θέλω,

αυτή κάνει τα βρώμικα κόλπα της και μου χαλάει το όνειρο.

Είναι κλέφτρα η τύχη

και εμείς τα θύματά της.

Πεταμένο γράμμα

Δεν θα μιλήσω για μίση και για αγάπες.

Δεν θα θίξω ανάγκες και δεν θα προσβάλλω προσευχές.

Θα αραδιάσω κάποιες λέξεις στο χαρτί 

και αυτές θα πάρουν το δρόμο τους

θα ξέρουν ποια είναι η θέση τους.

Τα σημεία στίξης θα πετούν πάνω απ'το γραπτό μου,

και σαν πουλιά που πυροβολούνται στον αέρα,

θα πέφτουνε και θα χωρίζουν τις προτάσεις.

Θα σου γράψω:

Τι λόγια μου αξίζουν;

και ποιά εσύ προτιμάς;

ένα άτομο σαν όλα τα άλλα είμαι

ένα άτομο με λάθη και ελπίδες πολλές.

Mόνο φωνή ...

Μου αρέσει να σ' ακούω να μιλάς.

Μπορείς να μου πεις για ιστορίες που δεν έζησες ποτέ.

Παραμύθια και αλήθειες,

δεν με νοιάζει

αρκεί να σ' ακούω να μου μιλάς.

Πες μου για ψυχές

χρώματα και  συντριβές

Μίλησε μου για έρωτες, φιλίες

αλλά αν θες

και για χαμένες στιγμές.

Πες μου για εσένα.

Άσε με να ταξιδέψω

με τη χροιά της φωνής σου.

Να σταματάει ο χρόνος

και εγώ να σε ακούω

Να ανοίγει η γη στη μέση 

και εγώ να κρατιέμαι απ' την χροιά σου.

 Και συνεχίζω να ακολουθώ

το επι βοής κάλεσμά σου.

Για φαντάσου,

έτσι υπάρχω και ζω

Ξεδιψάω ακούγοντας αυτή τη φωνή

Κοιμάμαι βλέποντας τα χείλη που σχηματίζουν

τις μυστικές σου λέξεις.

Για φαντάσου,

όλα όσα αγαπώ.

Δεν θέλω να σ'αγαπήσω

Δεν θέλω να σ’ αγαπήσω, 
ο,τι αγαπώ μου το παίρνει ο χρόνος. 

Είναι εγωιστής και βίαιος. 
Ζηλεύει τη χαρά μου  
και φυλακίζει την ελπίδα μου. 

Μοχθεί το γέλιο μου 
και σημαδεύει τη ζωή μου. 

Δεν μπορώ να τον κοροϊδέψω. 
Τον βρίσκω μπροστά μου σε κάθε βήμα. 

Είμαι μόνη και μάχομαι με την παντοδυναμία του. 

Προσπαθώ να τον πολεμήσω 
μα αυτός ήδη με έχει χτυπήσει. 

Προσπαθώ να τον αφοπλίσω 
μα αυτός ακόμα και το φύλλο το κάνει μαχαίρι. 

Δεν μπορώ να σ’ αγαπήσω, 
ό,τι έχω ανάγκη μου το σκοτώνει ο χρόνος. 

Άκουσε με σου λέω! 

Δεν μπορώ να σ’ αγαπήσω. 

Φοβάμαι πως θα με νικήσει πάλι.

Εσύ

Σε λυπάμαι
και δεν δείχνω κατανόηση,
γιατί ποτέ δεν ήσουν ο εαυτός σου.

Κάθε μέρα γνώριζα
ένα νέο πρόσωπο,
εσένα.

Η καρδιά;
Διχασμένη.
Απροσάρμοστη και άτολμη.
Χαμένη σε μπυραρίες με γυναίκες γυμνές.

Η αλήθεια σου;
Πάλι καλά που θυμήθηκες
και αυτή τη λέξη.

Μα, δεν θα σου απαντήσω,
θα σ' αφήσω να σκεφτείς
από μόνος σου.

Ότι δεν είναι αληθινό καταστρέφεται
ξεχνιέται στο πέρασμα του χρόνου.

Έτσι είσαι εσύ και οι ιδέες σου.

Κάπως έτσι θα ήμουν και εγώ.
Μα άλλαξα δρόμο.

Το αλκοόλ είναι ο αισθηματισμός σου.
Το γυμνό, η σεμνότητά σου.
Και ο χαρακτήρας σου, ένα τσαλακωμένο χαρτί.

σε πυροβολώ...

Φυλακισμένη ψυχή

Δεν την άφηναν ν’ αναπνεύσει
για πολύ καιρό


Την είχαν φυλακίσει
και της πρόσφεραν μόνο νερό,
να ξεχνάει τη δίψα της
για να μην έλεγε όσα ήξερε.

Δεν την άφηναν να εκφραστεί
και η αλήθεια τόλμησε να πει
όλα όσα γνώριζε
και ο κόσμος αγνοούσε.


Έλεγε :
Όσες εποχές και αν περάσουν
όσα φρούτα και αν γευτούμε
τόσα πιο πολλά θα ξέρουμε
και μπορεί να μην υποφέρουμε
όταν την αλήθεια
μέσ’ τα μάτια αντικρίσουμε.

Ίσως εκείνα τα λόγια
να μην σήμαιναν για εσένα πολλά

Ίσως πάλι να έκρυβαν
όλη την πραγματικότητα μέσα τους.

Δεν βγήκαν με χαρά απ’ την καρδιά
παρά με μαράζι και πικρία.


Δύστυχη αλήθεια,
στέρεψες με τόση ασάφεια.


Ήσουν γλυκιά και παράλληλα πικρή


Έλεγες :
Όσες εποχές και αν περάσουν
όσα φρούτα και αν γευτούμε
τόσα πιο πολλά θα ξέρουμε
και μπορεί να μην υποφέρουμε
όταν την αλήθεια
μέσ’ τα μάτια αντικρίσουμε.

Πόσο σε θέλω

Ως τον ουρανό σε θέλω

Ως εκεί που κατοικούν τα σύννεφα

Ως εκεί που αγκαλιάζουν οι ψυχές όσων αγαπούσα και αγαπώ

Ως εκεί που θα με στείλεις το βράδυ

Ως τη γειτονιά των αστεριών σε θέλω

Ως το κέντρο της γης σε θέλω

Ως εκεί απ' όπου πηγάζουν όλα

Ως εκεί που αγκαλιάζουν τα κορμιά όσων αγαπούσα και αγαπώ

Ως εκεί που θα με βρεις το πρωί

Ως τη γειτονιά του Άδη σε θέλω

Ως εκεί που φτάνει η αγάπη

Ως εκεί που κλαίει η αλήθεια

Ως εκεί που λήγει ο πόνος σε θέλω

Ως εκεί που νιώθω οτι ζω

Ως το τέλος του κόσμου

Ως τη μέρα που θα συναντηθούμε σε θέλω

Ως τον ουρανό

Τόσο σε θέλω.

Σου αφιερώνω το κόκκινο μου

Η τύχη σου
δεν με αγάπησε


Η ζωή σου
με κρατάει μακριά


Τα όνειρά σου όμως
κάποιες νύχτες μ’ έβρισκαν


Βλέπεις, κάνουν αυτό που θέλουν
χωρίς αναστολές και σκέψεις.


Το υποσυνείδητο σου,
ιππότης της ψυχής σου.


Ότι μισείς το μαχαιρώνει
και ό,τι ζητάς,
το φέρνει κοντά σου.


Ο ιππότης σου
άφησε να περάσει από τις πύλες της καρδιάς σου,
μια μικρή μορφή


Ήξερε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να σε πολεμήσω.


Κόκκινο ήθελα μόνο να βάλω στη ζωή σου.


Ακόμα θέλω.


Πέρασα και από άλλα κάστρα
μα δεν άξιζαν τούτο το χρώμα,
γιατί ήταν φτιαγμένα από άμμο.


Τρεις φορές με πέταξες ψυχρά
και δύο με μίσησες


Τρεις φορές σ’ αγάπησα ανεκπλήρωτα
και δύο σε ένιωσα


Άνοιξε για άλλη μια φορά
τις πύλες της καρδιάς σου.


Δώσε μου ένα λεπτό,
θέλω κάτι να σου πω.