Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ανάγκη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ανάγκη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 31 Ιουλίου 2009

Στα χρώματα που ζεις



Μ' αρέσουν τα χρώματα που με κάνουν να νιώθω όμορφα. Αγαπώ το κόκκινο, το πράσινο,το κίτρινο και το καφέ. Στα όνειρα μου φτιάχνω ουρανό και γη. Βάζω κόκκινο και κίτρινο και βγαίνει ηλιοβασίλεμα Βάζω καφέ και πράσινο και βγαίνει φύση.


Όλους κατά βάθος μας αρέσει να κάνουμε όνειρα, ακόμα και αν είμαστε σίγουροι πως ποτέ δεν θα πάρουνε μορφή. Πολλές φορές κάτι που ζητάς, το βλέπεις στο όνειρο σου και σου φτάνει. Ξέρεις πως δεν το άγγιξες στην πραγματικότητα, πως δεν το αισθάνθηκες δικό σου, μα το είδες ξανά για κάποια δευτερόλεπτα


Τίποτα δεν είναι αρκετό, μα μαθαίνεις ν' αποδέχεσαι τα πράγματα ως έχουν.
Τίποτα δεν είναι τέλειο, αλλά αξίζει την αγάπη σου.
Τίποτα δεν έχεις χάσει, αλλά νιώθεις μισός.


Αν μπορούσα σε κάθε αίσθημα ν' αντιστοιχούσα και από ένα χρώμα, θα έλεγα πώς η χαρά πάει με το πράσινο, η φιλία με το μπλε, ο έρωτας με το κόκκινο, η λύπη με το γκρι - μαύρο, η πλήξη με το καφέ και πάει λέγοντας...


Δεν είναι έτσι όμως!Δεν κάνει η στιγμή το χρώμα, αλλά το χρώμα την ανάγκη μας για κάτι καλύτερο,πιο χαλαρό, φιλικό, όμορφο.


Ποιός είναι ικανός να πρι ότι το δάκρυ σημαίνει πόνο;


Ποιός είναι ικανός να πει ότι το μαύρο σημαίνει πόνο;


Αγαπώ τα δάκρυα χαράς και ο πόνος μένει στην καρδιά. Το πόσο πονάς, το ξέρεις μόνο εσύ και πόσο ευτυχισμένος είσαι που δάκρυσες, μόνο εσύ μπορείς να καταλάβεις!


Ισορρόπησε τον εαυτό σου στις συνθήκες που ζεις με το πόσο αντέχεις.
Άσε τα χρώματα να κάνουν παιχνίδια γύρω σου και χαμογέλα!

Κυριακή 19 Ιουλίου 2009

Το είχα μέσα μου καιρό...

Είναι άξιο απορίας, πολλές φορές να σκεφτόμαστε γιατί συμβαίνουν τόσο άσχημα πράγματα στην ζωή μας, γιατί κάτι που χάνουμε εμείς ή που δεν μας δόθηκε καν η ευκαιρία να το ζήσουμε, άλλοι το έχουν και το χαίρονται! 
Θα πρέπει να ομολογήσω πως και εγώ η ίδια για πάρα πολύ καιρό, προσπαθούσα μέσα μου να απαντήσω σε πολλά "γιατί"... Η απάντηση αυτού του ερωτήματος είναι για τον καθένα διαφορετική(όσο παράξενο και αν ακούγεται αυτό). Αυτό που θέλω να πω είναι πως ο καθένας μας αν κοιτάξει γύρω του, θα δει ανθρώπους με καλά και άσχημα στοιχεία, ανθρώπους που παρακαλάνε να μην δουν το ξημέρωμα και άλλους πάλι να είναι σε ετοιμότητα για να γευτούν το καινούργιο - άγνωστο του μετά. 
Πήρα τα δυο άκρα(γιατί έτσι κατά την γνώμη μου βρήκα την απάντηση στο πολύπτυχο και ομοούσιο ερώτημα μου "γιατί") και κατάλαβα τελικά πως κανείς μας δεν τα έχει όλα και αν ακόμα φαίνεται κάτι τέτοιο στην εικόνα του, κανείς δεν ξέρει τι θα του επιφυλάσσει το μέλλον. Αντίστοιχα αν κάποιος άλλος τα βλέπει όλα σκούρα γύρω του, πιστεύω πως κάποια μέρα θα δει το πολυπόθητο φως.

Νιώθω πολύ μικρή για να λέω μεγάλα λόγια, αλλά και αρκετά μεγάλη για να υποστηρίξω την άποψη ότι αν δεν ελπίζεις στο καλύτερο και αν δεν προσπαθείς να αγαπήσεις τα όσα έχεις, καλύτερα να μην ζεις! Βαριά αυτή η λέξη, αλλά ακόμα πιο οδυνηρή είναι η έλλειψη κάποιου που αγάπησες και δεν σταματάς να λες το ρήμα αγαπώ στο χρόνο μέλλοντα όταν αναφέρεσαι για αυτόν. Ακόμα πιο οδυνηρή η αλήθεια που αντικρίζουν τα μάτια σου, όταν βλέπεις πως αν ήταν εδώ, όλα θα ήταν διαφορετικά, όλα θα ήταν εύκολα.
Σε κάτι τέτοιες στιγμές δεν πρέπει να σκέφτεσαι το τι έχασες και το πόσο σου κοστίζει αυτή η απώλεια και η ανάγκη να ήταν εδώ, αλλά το τι έμαθες από τούτο τον άνθρωπο, τι χρωστάς σε αυτόν τον άνθρωπο, πόσο σε αγάπησε.

Αυτή την στιγμή είμαι σπίτι, η ώρα πάει μεσάνυχτα και εγώ, εδώ, μπροστά από μια άψυχη οθόνη, και ένα ποτήρι κρασί, δίνω ξανά πνοή στις στιγμές που με οδήγησαν εδώ, που με έκαναν να δέχομαι το τώρα, να με δυναμώνει το πριν και να ζωγραφίζω το δρόμο του αύριο. Πίνω λοιπόν για το αύριο που αδημονεί να με δει, για το τώρα για εμένα και για όσους δουν την ανάρτηση μου αυτή και για το παρελθόν μου που με έχει πικράνει...

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...