Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

Σ' ένα μικρό δρομάκι

Κάθε φορά που λέω να κάνω ένα βήμα παραπέρα
έρχεσαι εσύ και μου κλείνεις το μάτι.
Όχι, δεν λέω ότι μ' αγαπάς,
μα τη ζωή μου αναστατώνεις.

Λες και σε στέλνει μπροστά μου
κάτι το ανεξήγητο,
για να μου υπενθυμίσει
πως δεν έχω τελειώσει ακόμα μαζί σου.

Δεν άλλαξες τώρα που σε βλέπω ξανά,
τα μάτια σου έχουν την ίδια φωτιά με τότε.

Νόμιζα ότι δε θα σ' έβλεπα ξανά
και αυτό μ' έκανε να σταματήσω να πιστεύω.

Και όλο όταν πάω να κάνω ένα βήμα παραπέρα,
εμφανίζεσαι εμπρός μου.

Διακρίνω αμηχανία,
γρήγορα βλέμματα,
κοφτές κουβέντες.

Καλέ μου,
δε ξέρω τι να σου πω
δε ξέρω από που ν' αρχίσω.

Έτσι είμαστε όλοι μας,
φοβόμαστε να πούμε την αλήθεια
μήπως στο τέλος πληγωθούμε.

Και τι κάνουμε αντί αυτού;
Χαλιναγωγούμε τα θέλω μας και πληγώνουμε την καρδιά μας...

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...