H χώρα στην οποία θέλω να ταξιδέψω.

Κάτι περίεργο σε περιτριγυρίζει.
Μια περίεργη αύρα.
Βυθίζεσαι στις μελωδίες τραγουδιών που εξαγνίζουν το μυαλό σου. Προσπαθείς να βρεις το δρόμο σου.
Προσπαθείς να κάνεις τις παραισθήσεις παρόν και να δώσεις πνοή στις φαντασιώσεις σου.
Προσπαθείς.
Ονειρεύεσαι.
Αλλά δεν σου είναι πλέον αρκετό.
Δεν είναι αρκετά αληθινό.
Κλείνεις τα μάτια και ο νους σε ταξιδεύει στη χώρα όπου τα όνειρα παίρνουν μορφή.
Τι όμορφη χώρα!
Περιμένεις αυτόν που θα φέρει το φως στα μεσάνυχτα της ζωής σου. Αυτόν που θα αποτινάξει το μαύρο πέπλο που σκεπάζει τη καρδιά σου.
Αυτόν που θα της βάλει φωτιά.
Αυτόν που θα γαληνέψει τη ψυχή σου και θα τιθασεύσει το τέρας που κρατά τα κλειδιά της φυλακισμένης σου ελευθερίας.
Αυτόν που θα αναστατώσει την ύπαρξη σου και θα σου δώσει λόγο να ζεις.
Τον μόνο που θα καταλαβαίνεις όταν όλα μοιάζουν ακατανόητα. Αυτόν που μαζί του θα πάρεις το ρίσκο να κυνηγήσεις το ουράνιο τόξο.
Αυτόν που θα σε ολοκληρώσει.
Και όταν τον βρεις, θα είναι σαν να πέφτουν σταγόνες βροχής στην έρημο και να ανακουφίζουν την δίψα του ταλαιπωρημένου εδάφους.
Και εσύ θα αφήσεις τις σταγόνες να ταξιδέψουν στο κορμί σου.
Εσύ, το διψασμένο έδαφος.